کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4534

صفحه 4534

[صفحه 102]

بويژه برخي از آنان كه در سنين آخر عمر پيامبر و پس از فتح نهايي (فتح مكه- سال 8 هجرت، يعني 21 سال پس از دعوت پيامبر و تبليغ اسلام و 2 سال به مرگ پيامبر) از سر ضرورت، در اسلام داخل شده بودند و به اصطلاح مورخين اسلام، «مسلمة الفتح» بودند، مانند ابوسفيان و معاويه، چنانكه دكتر طه حسين مي‌گويد:

ابوسفيان، به هنگام فتح مكه، نگريست كه بر سر دو راهي قرار دارد: يا بايد در برابر سپاه پيامبر مقاومت كند تا مكه نابود شود، يا بايد مجامله و سازش كند و همراه ديگر مردم اسلام آورد و منتظر باشد تا اين قدرت سياسي كه هم اكنون از مكه به مدينه و از قريش (مشرك) به انصار (مسلمان) منتقل شده است بار ديگر به دست قريش افتد. اما انتظار ابوسفيان به طول انجاميد تا اينكه نواسه اش يزيد بن معاويه بر سر كار آمد. يزيد انتقام غزوه بدر را، با ايجاد «واقعه حره» [101] گرفت. يزيد در دشمني با اسلام و احكام اسلامي،

[صفحه 103]

بهترين نمونه جدش ابوسفيان بود. [102].

نيز محقق سني مصري، دكتر علي سامي النشار، استاد دانشگاه اسكندريه مصر، مي‌گويد:

اگر كار پس از علي به دست مسلمانان پاك افتاد بود … ولي كار به دست معاوية بن ابي سفيان افتاد … هر چه درباره معاويه گفته باشند و هر اندازه علماي متاخري كه تابع روش «سلفيه» هستند و برخي ديگر از علماي اهل سنت بكوشند، تا او را در شمار اصحاب پيامبر قرار دهند، معاويه هيچ لحظه مسلمان نبود. و بيش از آنچه با اسلام كرد نتوانست بكند.

و از اينجا بود كه فرزندان فاطمه به پا خاستند و بزرگترين حماسه‌ها را با خون خود نوشتند: حسن مسموم شد. حسين، پسر علي و فاطمه، به صورتي كشته شد كه تاريخ نظير آن فاجعه به ياد ندارد. آل مروان با شمشير برگردن مسلمين سوار شدند. زيد بن علي با بر پا كردن حماسهاي ديگر، حماسهاي سخت و با صلابت، كشته شد … [103].

مورخ ديگري از محققان عرب مي‌گويد:

چون علي درگذشت، نام معاويه، به عنوان خلافت برده شد. بيشتر كساني كه خلافت معاويه را قبول كردند اهل سوريه بودند. اما مردم عراق كه شيعيان متعهدي بودند، حسن بن علي را خليفه شرعي مي‌دانستند. مردم محافظ حجاز، خبر خلافت امام حسن را با شادي پذيرفتند، چرا؟ چون مردم حجاز به مسلمان بودن معاويه و اطرافيانش اطمينان نداشتند،