کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4593

صفحه 4593

و از همينجاست و همين چگونگي- به جز ايمان و خلوص نيت مؤلف- كه «الغدير» خواننده‌ي خويش را به سادگي رها نمي‌كند، و همينسان نمي‌هلد، بلكه سطر به سطر، و صفحه به صفحه، مضامين و مقاصد خويش را به خواننده القا مي‌كنند، و چونان خود الهام، روح او را از حقيقتها مي‌آكند و منور روشن مي‌سازد. و اين الهام بخشي از ويژگيهاي كتابهايي است چند، از جمله «الغدير». يكي از ناقدان 1 [206] در اين‌باره مي‌گويد:

صاحب «الغدير»، از آن كسان است كه خداوند ملكه‌ي وحي كردن به دلهاي پاك را به آنان عطا كرده است، و آنان را قادر ساخته است تا به طبقات درس خوانده و با فرهنگ، حقايقي را الهام و افهام كنند، حقايقي كه تيرگي

[صفحه 202]

دل را مي‌زدايد و زنگار وسواس و شك را از جانها مي‌سترد. اينان اين حقايق ثابت را با صراحت و بي‌پروا اظهار مي‌دارند، اما بي‌پروايي و صراحتي دوست داشتني …

آميختگي الغدير با قرآن كريم

در اينجا بايد به واقعيتي ديگر نيز اشاره كنيم. و آن، آميختگي شگرفت «الغدير» است با آيات قرآن. قرآن كريم بر سراسر كتاب حكومت مي‌كند. همواره با آيات قرآن، به صورتهاي گوناگون: افتتاح، اختتام، استدلال، تأييد، تضمين و اقتباس، روبرو مي‌شويم، چه لطيف و چه زيبا، چه الهام بخش و چه نوراني. براي اين موضوع، بهتر از هر چيز، مراجعه و نگريستن به خود كتاب است. و گاه چه جذاب و شكوهمند مي‌شود كه مؤلف، سخناني را كه مي‌خواهد به عنوان سر سخن و ديباچه (افتتاح) با خواننده بگويد، با آيات قرآن مي‌گويد و از زبان قرآن، از جمله سرآغاز جلد 6 و جلد 7 و جلد 8 و جلد 9 و جلد 10. و گاه در پايان (اختتام) در مقام تذكار و استنتاج چنين مي‌كند، چه سحرانگيز و فروغ‌زاي و مهتاب‌گون. و از اين نمونه در «الغدير» بسيار است كه در پايان بسياري از مباحث، آيات قرآن كريم، با مناسبت و لطفي ويژه، آمده است.

و اين چگونگي حال مي‌رساند كه مولف آنقدر با كتاب خدا مأنوس بوده است و آيات قرآن را مي‌خوانده است و از بر داشته است، كه گويي خود «حافظ قرآن» بوده است. و همين است كه عبدالفتاح عبدالمقصود مصري، استاد دانشگاه اسكندريه، مي‌گويد:

انه ليستهدي التنزيل [207].

[صفحه 203]

-او به حق، از «قرآن» هدايت مي‌طلبد.