کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4739

صفحه 4739

معجم ما استعجم: ج 2 ص 368 و 492 و 510. لسان العرب: ماده‌ي خمم و غدر. معجم

البلدان: ج 2 ص 350 و 389، ج 3 ص 159، ج 4 ص 188، ج 6 ماده غدير. معجم معالم

الحجاز: ج 1 ص 156. تاج العروس: ماده خمم، غدر. النهاية (ابن اثير): ماده خم. الروض

المعطار: ص 156. وفاء الوفاء: ج 2 ص 298. صفة جزيرة العرب: ص 259.

منطقه‌ي غدير خم بياباني باز و وسيع در مسير سيلاب وادي جحفه بود. اين سيلاب از مشرق به مغرب جاري مي‌شد و پس از عبور از غدير به جحفه مي‌رسيد و سپس تا درياي سرخ ادامه پيدا مي‌كرد و سيلهاي ساليانه را به دريا مي‌ريخت.

در اين مسير آبگيرهايي طبيعي بوجود آمده بود كه پس از عبور سيل، آبهاي باقيمانده در آن جمع مي‌شدند و در طول سال بعنوان ذخاير آبي شناخته مي‌شدند و به آنها اصطلاحاً «غدير» مي‌گفتند.

در مناطق مختلف، غديرهاي زيادي در مسير سيلها وجود داشت كه با نامگذاري از يكديگر شناخته مي‌شدند. اين غدير هم براي شناخته شدن از غديرهاي ديگر بنام «غدير خم» نامگذاري شده بود.

كنار اين آبگير پنج درخت سرسبز و كهنسال از نوع «سَمُر» شبيه درخت چنار وجود داشت، كه درخت خاص صحراها است. اين پنج درخت با شاخ و برگ انبوه و قامت بلند، سايباني خوب براي مسافران خسته ايجاد كرده بود.

لذا در آن شرايط، اين بيابان وسيع بعنوان بهترين مكان براي مراسم سه روزه‌ي غدير انتخاب شد، و جايگاه سخنراني زير همان درختان در نظر گرفته شد كه هم مشرف بر بيابان و محل تجمع مخاطبين بود و هم سايبان مناسبي براي ايراد خطابه بنظر مي‌آمد.

[صفحه 19]