کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4753

صفحه 4753

اي مردم، شما بيش از آن هستيد كه با يك دست و در يك زمان با من دست دهيد، و پروردگارم مرا مأمور كرده است كه از زبان شما اقرار بگيرم درباره‌ي آنچه منعقد نمودم براي علي اميرالمؤمنين و اماماني كه بعد از او مي‌آيند و از نسل من و اويند، چنانكه به شما فهماندم كه فرزندان من از صلب اويند.

ديگري تعيين عبارات حاكي از محتواي بيعت بود كه مي‌بايست همه‌ي مردم به آن اقرار مي‌كردند و بيعت با دست هم حساب مي‌شد. از آنجا كه اين بيعت بر سر يك مسئله‌ي موقت و زود گذر نبود بلكه بر سر يك اعتقاد آن هم به بلنداي ابديت بود، لذا حضرت عبارات مفصلي را بر لسان مبارك جاري كردند و از مردم خواستند آنها را عيناً تكرار كنند.

لذا خطاب به حاضرين فرمودند: پس همگي چنين بگوئيد:

«ما شنيديم و اطاعت مي‌كنيم و راضي هستيم و سر تسليم فرود مي‌آوريم درباره‌ي آنچه از جانب پروردگار ما و خودت به ما رساندي، درباره‌ي امر امامتِ اماممان علي اميرالمؤمنين و اماماني كه از صلب او به دنيا مي‌آيند.

بر اين مطلب با قلبهايمان و با جانمان و با زبانمان و با دستانمان با تو بيعت مي‌كنيم. بر اين عقيده زنده‌ايم و با آن مي‌ميريم و (روز قيامت) با آن محشور مي‌شويم. تغيير نخواهيم داد و تبديل نمي‌كنيم و شك نمي‌كنيم و انكار نمي‌نمائيم و ترديد به دل راه نمي‌دهيم و از اين قول برنمي‌گرديم و پيمان را نمي‌شكنيم.

[صفحه 36]

تو ما را به موعظه‌ي الهي نصيحت نمودي درباره‌ي علي اميرالمؤمنين و اماماني كه گفتي بعد از او از نسل تو و فرزندان اويند، يعني حسن و حسين و آنانكه خداوند بعد از آن دو منصوب نموده است.

پس براي آنان عهد و پيمان از ما گرفته شد، از قلبهايمان و جانهايمان و زبانهايمان و ضمايرمان و دستهايمان. هر كس توانست با دست بيعت مي‌نمايد و گرنه با زبانش اقرار مي‌كند. هرگز در پي تغيير اين عهد نيستيم و خداوند (در اين باره) از نفسهايمان دگرگوني نبيند.

ما اين مطالب را از قول تو به نزديك و دور از فرزندانمان و فاميلمان مي‌رسانيم، و خدا را بر آن شاهد مي‌گيريم. خداوند در شاهد بودن كفايت مي‌كند و تو نيز بر اين اقرار ما شاهد هستي».

پيداست كه حضرت، عين كلامي را كه مي‌بايست مردم تكرار كنند به آنان القا فرمودند و عبارات آن را مشخص كردند تا هر كس به شكل خاصي براي خود اقرار نكند، بلكه همه به مطلب واحدي كه حضرت از آنان مي‌خواهد التزام دهند و بر سر آن بيعت نمايند. مردم نيز پس از هر جمله، آن را تكرار مي‌كردند و بدينوسيله از همان فراز منبر بيعت عمومي گرفته شد.