کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4806

صفحه 4806

حذيفه مي‌گويد: پس از آن بريده به مكاني در راه شام رفته و برگشت. هنگامي كه به مدينه رسيد پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از دنيا رفته بود و مردم با ابوبكر بيعت كرده بودند. بريده داخل مسجد شد و مشاهده كرد ابوبكر بالاي منبر و عمر يك پله پايين‌تر از او نشسته است. اين بود كه از گوشه‌ي مسجد آنان را با صداي بلند مورد خطاب قرار داد: اي ابابكر و اي عمر! آنان جواب دادند: تو را چه مي‌شود، اي بريده؟! آيا ديوانه شده‌اي؟

بريده گفت: بخدا قسم ديوانه نشده‌ام؛ اما «السلام عليك يا اميرالمؤمنين» گفتن ديروزتان به علي بن ابي‌طالب صلي الله عليه و آله و سلم چه شد؟!!

ابوبكر پاسخ داد: اي بريده، پس از هر واقعه‌اي اتفاق تازه‌اي رخ مي‌دهد! تو غايب بودي و ما حاضر بوديم، و حاضر مي‌بيند آنچه غايب نمي‌بيند! بريده گفت: آنچه را كه خدا و رسولش نديدند شما ديديد؟! عجب رفيق تو به گفته‌ي خويش عمل كرد كه مي‌گفت: «اگر محمد از دنيا رفت اين دستور او را زير پايمان خواهيم گذاشت». با اين شرايط سكونت در مدينه را تا ابد بر خود حرام مي‌كنم تا بميرم. [11].

راوي حديث مي‌گويد: سپس بريده با همسر و فرزندانش از مدينه خارج شد و نزد قوم خود بني‌اسلم رفت؛ و هر از چند گاهي به مدينه سر مي‌زد. هنگامي كه خلافت به اميرالمؤمنين عليه‌السلام رسيد به مدينه بازگشت و با حضرت بود تا اينكه به عراق رفتند. پس از ضربت خوردن اميرالمؤمنين عليه‌السلام بريده به خراسان رفت و در آنجا ماند تا از دنيا رفت.

[صفحه 46]

فتنه عظيم سقيفه

حذيفه به جوان گفت: اينها اخباري بود كه درباره‌ي آن سؤال كردي.

جوان گفت: خداوند جزاي خير ندهد كساني را كه سخنان نيك پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم را درباره‌ي علي عليه‌السلام شنيدند و به خدا و رسولش خيانت كردند، و خلافت را از كسي كه خدا و پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم به خلافت او راضي بودند گرفته و به كسي كه خدا و رسولش او را سزاوار آن نمي‌دانستند سپردند. بخدا قسم شكي نيست كه بعد از آن خيانت ابداً رستگار نخواهند شد.

حذيفه از منبر پايين آمد و گفت: اي برادر انصار، اين فتنه از آنچه فكر مي‌كني بزرگتر و عظيم‌تر بود. بخدا قسم چشم‌ها بسته شد و يقين از قلبها رفت؛ و دشمن زياد شد و ياران اهل حق كم شدند.

جوان گفت: شمشيرهايتان را از غلاف بيرون مي‌كشيديد و بر دوشها مي‌گذارديد، و آنقدر گمراهان از حق را مي‌كشتيد تا كشته مي‌شديد و يا آنچه از اطاعت خدا و رسولش دوست داشتيد درك مي‌كرديد. [12].