کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4823

صفحه 4823

پيامبر اختيار آن را بر عهده‌ي مسلمين گذاشت تا هر كس كه به فكر او و دلسوز بودنش اطمينان دارند براي خود انتخاب كنند. مسلمانان بايد به خوبي از پيامبر پيروي كنند [49] همانطور كه خداوند فرموده است: «لَقَدْ كانَ لَكُمْ في رَسُولِ اللهِ اُسْوٌَْ حَسَنَةٌْ لِمَنْ كانَ يَرْجُو اللهَ وَ الْيَوْمَ الاَّخَرَ»، [50] «براي شما نسبت به پيامبر پيروي نيكو لازم است براي كساني كه به خدا و روز قيامت اميدوارند». [51].

پيامبر كسي را به خلافت نرساند بدليل اينكه اين امر در يك خاندان مانند ارث ادامه پيدا نكند بدون اينكه بقيه‌ي مسلمين در آن سهيم باشند، و باعث دولتمندي اغنيا نشود تا كسي كه به خلافت رسيد نگويد اين امر در اين خاندان از پدر به فرزند تا روز قيامت به ارث مي‌رسد! [52].

[صفحه 75]

بر مسلمين واجب است كه پس از رحلت هر خليفه‌اي، صاحب نظران جمع شوند و مشورت كنند و هر كس را كه مستحق خلافت ديدند امير خود نمايند و او را صاحب اختيار مسلمين قرار دهند؛ چرا كه بر اهل هر زماني كسي كه صلاحيت خلافت را دارد مخفي نمي‌ماند. [53].

اگر كسي از مردم ادعا كند كه رسول الله شخصي را بعنوان خليفه منصوب كرده و اسم و نسب او را معين نموده سخن باطلي گفته و حرفي زده كه اصحاب پيامبر خلاف آن را معتقدند و با جماعت مسلمين مخالفت كرده است. [54].

[صفحه 76]

اگر كسي ادعا كند كه خلافت پيامبر ارثي است و او اين امر را براي كسي به ارث مي‌گذارد حرف محالي زده است؛ زيرا پيامبر فرموده است: «ما پيامبران ارث نمي‌گذاريم و هر چه از ما بر جاي مي‌ماند صدقه است». [55].

اگر كسي ادعا كند كه خلافت جز براي يك نفر از بين مردم صلاحيت ندارد و منحصر در اوست و سزاوار ديگري نيست براي اين كه پشت سر نبوت است؛ چنين كسي دروغ گفته است! زيرا پيامبر فرموده: «اصحاب من مانند ستارگانند، كه به هر كدام اقتدا كنيد هدايت خواهيد شد». [56].

[صفحه 77]

اگر كسي ادعا كند كه او مستحق خلافت و امامت بدليل خويشاوندي با پيامبر است و خلافت منحصر در او و فرزندانش مي‌باشد يعني فرزند از پدر خلافت را ارث مي‌برد و اين در هر زماني ادامه دارد و هيچ كس جز اينان صلاحيت ندارد و تا روز قيامت سزاوار آنهاست؛ چنين كسي هم دروغ گفته است هر چند كه نسب خويشاوندي نزديكي با پيامبر داشته باشد! زيرا خداوند فرموده است- و كلام خدا بر همه حاكم است-: «اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ اَتْقاكُمْ»، [57] «با ارزش‌ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست». [58].