کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4861

صفحه 4861

مشخصات ظاهري : ب ص ۱۹۵

وضعيت فهرست نويسي : فهرستنويسي قبلي يادداشت : كتابنامه ۱۹۵ - ۱۸۹

شماره كتابشناسي ملي : ۲۵۶۴۷

از استاد دانشمند جناب آقاي دكتر علي اكبر فياض

در اين رساله زيبا كه به همت جمعي از دبيران محترم مشهد به عرصه وجود آمده است ، نظر مؤ لفان بر آن بوده كه گزارشي از واقعه غدير خم ، همراه با خلاصه اي از سير تاريخي اين بحث مهم مذهبي در عالم اسلام ، در دسترس خوانندگان فارسي زبان گذشته شود.

در طي فصولي كه براي تقسيمات رساله در نظر گرفته شده است ، نويسندگان نخست واقعه غدير را به شرح ياد مي كنند، سپس به ذكر مؤ لفان و مورخان اسلامي كه در كتابهاي خود اين واقعه را ذكر كرده اند، يا كتاب خاصي در آن باب به قلم آورده اند مي پردازند و فصل جداگانه اي را به ذكر آياتي در قرآن كريم مربوط به اين واقعه است اختصاص مي دهند. آنگاه در باره اهميت غدير در دوران اسلام و اهتمامي كه هم از روزگارهاي قديم در ميان مسلمانان به اقامه مراسم اين عيد بوده است سخن مي رود، و با فهرستي از عده اي از مؤ لفان مورد نظر، اين مبحث را تكميل مي كنند.

بخش اصلي و اساسي رساله ، فصل نخستين آن است كه در اين فصل داستان غدير با انشايي بلند و رنگين و در عين حال روان و بي تكلف ، انشايي كه شور ايمان و اخلاص ، جانداري و گرمي خاصي به آن بخشيده است ، شرح داده شده است ، و با استعمال فعل نقلي (زمان حال به معني ماضي ) خاصي به انشاي خود مي دهند.

داستان از حجة الوداع يعني از سفر پيغمبر از مدينه به مكه شروع مي شود و حتي براي بيشتر روشن كردن صحنه ، نظر جامعي به محيط داستان انداخته شده و دورنمايي از وضع اسلام در سال دهم هجري آورده شده است تا خواننده - به اصطلاح نويسندگان - بتواند در نقطه مرتفعتري بايستد، و از آنجا چشم انداز اين تاريخ را با همه سعه و پهناوري آن بينند. سفر حج آغاز مي شود؛ هجوم واردين به مدينه ، جوش جمعيت ، تشكيل كاروان ، احرام پيغمبر، و بسياري مناظر ديگر كه در اين پرده نقاشي تصوير شده است ، زيبا و ديدني است .

در فصول بعد، كار در زمينه تحقيق و تتبع است و البته انشا مناسب با آن زمينه است ، مرجع مؤ لفين در اين بخش ، كتاب (الغدير) علامه اميني بوده است كه بدون شك ، جامعترين و وثيق ترين منابع موجود در اين باب است . در مواردي هم به منابع ديگري نيز مراجعه داشته اند كه نام آن ها در ذيل صفحات ثبت شده است . اين تقيد به ذكر مرجع در پاي صفحه نيز از مزاياي اين نوشته است و كاري است كه بسياري از تاريخ نويسان . هنوز از اهميت آن غفلت دارند و اميد است كه كم كم به اين رسم پسنديده در نوشته هاي استنادي عادت كنند و با آن ماءنوس بشوند.

خلاصه آنكه اين قسمت از رساله ، پرتو كوچكي است از فروغ عظيم كتاب (الغدير). به عبارت ديگر: قطره اي است از آن درياي موج خيز، و معلوم است كه به قول مولانا: