کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4877

صفحه 4877

اي گروه مسلمانان ! تاكنون سه نوبت جبرئيل امين از جانب خداوند به من وحي آورد كه تمام انبياي پيش از تو خلفا و جانشينان خود را معرفي كرده اند. و چون در اين روز ولايت و امامت علي از طرف آفريدگار كائنات بر تمام موجودات عالم عرضه شده است . تو نيز بايد ولايت و پيشوايي او را به مردم ابلاغ كني .

ولي ... چون مي دانم كه برخي منافقند و مؤ من يكدل كم است ، در اجراي اين فرمان خداوند سه مرتبه عذر آوردم ، تا اين آيه : ( ياايها الرسول بلغ ما انزل اليك ...) هم اكنون بر من نازل شده و مرا بر آن داشت تا شما را آگاه كنم كه خليفه و مولا و امير بعد از من اين مرد - اشاره به علي (ع ) - يعني پسر عم و داماد من است .

سپس پيشواي سالخورده اسلام ، در آن اجتماع بزرگ و روز داغ و بيابان تفتيده براي اينكه كمترين ابهامي نماند، دست علي را گرفت وبلند كرد، چنانكه سپيدي زير بغل آن دونمايان شد، آنگاه به دنبال سخنان خود چنين افزود:

اي مردم ! مي پرسم از شما: نسبت به مؤ منان حتي از خودشان سزاواتر به تصرف در امور و سنجش مصلحتها كيست ؟)

مردم يك آواز جواب دادند: (خدا و رسول او داناترند).

- آيا من سزاوارتر به شما از خود شما نيستم ؟

- چنين است .

آنگاه منشور آسماني خلافت را خواند:

( من كنت مولاه فهذا علي مولاه . (2)

اللهم وال من والاه ، و عاد من عاداه