کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4882

صفحه 4882

توضيح : اگر در نوشتن تاريخ ، شرح حال پادشاهان ، شاعران ، هنرمندان و مخترعان ضروري است ، و بحث و تحقيق درباره منشا علوم و محيط تربيتي متفكران و امثال اينها بسيار جالب و مفيد است ، پس چگونه مي توان نسبت به تاريخ دين و مذهبي كه ملتهاي زنده اي به آن اعتقاد دارند سهل انگاري كرد؟ مخصوصا در مورد ديني كه پيروانش سنن و آداب آن را هر روز از صميم قلب برگزار مي كنند و در تشكيل مراسم ملي و رسمي خود نيز مدخليت مي دهند و هماره با سازمان فكري و روحي آنان آميخته بوده و هست .

سپس مؤ لف عاليقدر چنين مي نويسد:

داستان غدير از با اهميت ترين موضوعات اين بخش از تاريخ است . زيرا مذهب آن ملتها و طوايفي كه آل رسول را پيروي كردند بر اين واقعه - و بسياري از دليلهاي محكم ديگر - پايه گذاري شده است . و آنان كه پيروي خاندان رسول كردند، تعدادشان به ميليونها نفر مي رسد، كه از نظر كيفيت هميشه پيشرو كاران دانش و عظمت و فرهنگ بوده اند و همواره در ميانشان حكيمان و عالمان ، زبدگان جهان انسانيت ، نابغه هايي در علوم و فنون مختلف ، مصلحان و رهبران ، پادشاهان و سياستمداران وجود داشته اند. و هم آنان داراي ادبياتي سرشار، و فضل و دانشي فراوان بوده وكتابهايي گرانبها و نيكو درهر فن نگاشته اند.

روي اين حساب ، نويسنده تاريخ از هر ملت و مذهبي كه باشد، نمي تواند در بيان پيدايش و مبداء اين ملت كوتاهي كند. به ويژه در مورد داستان سراسر اهميت غدير كه صحنه حساسي از صحنه هاي نزول وحي و قيام تبليغي باني اسلام بوده است .

اگر مورخي از روي تعصب جاهلانه ، از بيان اين داستان و حقايق وابسته به آن چشم بپوشد، نسبت به دين اسلام و نبي بزرگوار آن خيانتي بزرگ كرده و هم در صفحات تاريخ خود، جنايتي مرتكب شده كه جبران ناپذير است . زيرا حديث غدير و آنچه كه پيامبر گرامي ما در آن روز فرخنده و با شكوه ابلاغ كرده و صحنه تبليغيي را كه برگزار نموده است . وظيفه اي بوده كه به ماءموريت وحي انجام شده است . و هيچ كس ترديد ندارد كه (روز غدير) در تاريخ اسلام موجي افكنده است كه هيچ گاه از ارتعاشات آن كاسته نمي شود.

از اينجا كه مي بينيم مورخين ، نظر به حفظ حقايق تاريخ و ضبط حوادث بزرگ به بررسي درباره حديث غدير و جمع آوري مآخذش همت گماشته اند، همين عظمت كه براي آن در علم تاريخ ديده مي شود، در علم حديث نيز وجود دارد. چون محدثين به هر طرف مي نگرند احاديث صحيح فراواني در مورد داستان غدير مي بينند كه اين افتخار را براي ولي امر دين ، علي (ع ) ثابت مي كند؛ احاديثي كه با فروغ خيره كننده اي در همه ادوار اسلامي به چشم مي خورد، و مردم هر عصري ، آن را از گذشتگان خود ياد گرفته اند، تا برسد به اصحاب كه از خود پيغمبر اكرم (ص ) شنيدند و فراگرفتند.

بنابراين اگر حديث داني از چنين حديثي غفلت ورزد، حق امت را پايمال و به مسلمانان ظلم كرده و آنان را از عنايت و احساني كه پيغمبر رحمت كرد و بهره وافري كه از خيرخواهي و صلاح انديشي وسيعش بخشيد، محروم داشته و رهنمايي امت را به شايسته ترين راه ، كتمان كرده است .

همين طور مفسران نيز آياتي پيش چشمشان است كه در اين موضوع نازل گشته است ، و بر مفسر است كه مورد نزول آيه و تفسير آن را بنگارد و به حديث غدير اشاره كند؛ تا زحماتش بي اثر و كوشش او ناقص نماند.

عقايدشناسان اهل تسنن نيز از ذكر حديث غدير گزيري نداشتند و به عنوان نقل دليل شيعيان آن را نگاشته اند، تا جايي كه فرهنگ نويسان نيز هنگامي كه به واژه هايي مانند: غدير، خم ، ولي ، مولي رسيده اند، به حديث غدير اشاره كرده اند.

پس به طور كلي دانشمندان مطلع و بي غرض اهل تسنن ، از مورخان و محدثان و مفسران و عقايدشناسان ، اين واقعه را با مدارك و سندهاي فراواني در كتابهاي خود آورده اند؛ كه اينك به عنوان نمونه به نام صد تن از آنها ذكر شده است ببينند و اطلاع عميق تري از شخصيت علمي آنان به دست آورند، به كتاب (الغدير) مراجعه كنند.