کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4978

صفحه 4978

من او را مي ستايم تا خواستار اتمام نعمتش باشم و چهره بندگي و اطاعت بر آستانه جبروت و عزتش بسايم . (153)

آري آن حقيقت اعلاء كه در ملكوت مقدس خود بر جهان و جهانيان سلطنت مي كند، حقيقتي بالاتر از تشبيه و توصيف است . وي سزاوار سپاس و ستايش است كه نامش در لغت نگنجد و صفاتش به تعريف نيايد. (154) بنگريد كه مظاهر وجود، چه در اعماق اقيانوس ها و چه در اوج آسمانها، پيشاني تسليم بر پيشگاه بي نيازي و قدرت وي فروگذاشته و پيمان بندگي خويش را امضا مي كنند.

پروردگارا! تو توانايي و جز تو هر كه را بينم ناتوان باشد. تو بشنو! كه ديگران را نيروي شنوايي اندك است و جز تو كسي به آواي نارساي مستمندان در آرامش سحرگاه گوش نتواند داد. (155)

الاها! ما كنه عظمت تو را درك نمي كنيم ، (156) جز اينكه مي دانيم تو زنده و پاينده اي . تو را خواب و عوارض آن فرا نمي گيرد. انديشه اي به تو نمي رسد و چشمي تو را نمي بيند، ولي همه در حيطه ادراك تو، و عمرها و زندگانيها تمام در شمارش و احصاي توست ... (157)

آنجا كه شكوفه ها از جوانه سر بيرون كرده و ميوه ها در پوشش داخليش مي رسد،

آنجا كه پشه هاي ضعيف ، خود را در ميانه پوست و تنه درختها پنهان مي كنند،

آنجا كه در دل غارها و ميان دره ها جانوران سر فرو برده جاي مي گيرند،

آنجا كه دل شاخه ها شكافته مي شود و برگها مي رويد،

آنجا كه از گذرگاه اصلاب ، موجودات ذره بيني فرود مي آيد،

آنجا كه ابرها از كرانه هاي جو بالا مي آيد و به هم مي پيوندد،