کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4986

صفحه 4986

جان را به دانش و حكمت بياراييد و زنگ اين آيينه را با صيقل اخلاق ستوده و پندار پاك بزداييد.

تن را به كار و كوشش واداريد و هرگز به سستي و خمود نگراييد؛ تا به قوه فعاليت و عمل ، همچون روح ، با نشاط و سبك باشيد و پرنده وار شايسته پرواز و طيران گرديد. آري در غوغاي زندگي بيش از آنچه شكست و فساد پديد مي آيد، صلاح و عمران صورت مي گيرد.

من نمي گويم كه لجام گسيخته و خيره خيره خود را به جامعه زنيد و بيهوده آشوب و انقلاب بر پا كنيد. اين عمل را نمي ستايم و آن را روا نمي شمارم . اما گوشه نگيريد و خموش ننشينيد و آسايش خود را بر رفع مظالم بندگان خداي و تصفيه اختلافات مردم ترجيح مدهيد! پس برخيزيد و دامن همت بر كمر زنيد! بكوشيد و بجوشيد! غوغاي زندگي را برپا داريد! مرد باشيد و با دامن پاك و پندار عالي در صحنه نبرد قدم گذاريد! تا هم از لذت حقيقي حيات بهره بريد و هم به وظايف انسانيت خويش قيام نماييد. (172)

پرهيزگاران

پرهيزگاران كساني هستند داراي فضايل اخلاقي ؛ در گفتار راست و در جامعه ميانه رو و در راه رفتن فروتن ديدگانش از حرام بسته و گوشهايشان وقف دانشهاي سودمند است . نشانه پرهيزگار اين است كه در ديانت استوار، در كارها دورانديش ، در ايمان صاحب يقين ، و در كسب دانش حريص است . پرهيزگار در عين دانشمندي بردبار، و يا توانگري مقتصد، و در حال فقر با مناعت و در سختي شكيبا، و در پرستش خداوند، خاضع است .

پرهيزگار كسي است كه راه راست را با نشاط مي پيمايد؛ حلال را طلب مي كند؛ از طمع دوري مي جويد؛ اعمال نيك بجا مي آورد؛ شب را در شكرگزاري به روز مي رساند. روز را با ياد خدا به شام مي برد. دانش را با بردباري مي آميزد. گفتار را با كردار قرين مي سازد. آرزوي دراز ندارد. خطا كمتر از او سر مي زند. دلش از خدا مي ترسد. نفسش قانع و خوراكش اندك است ، و كارهاي دنيا را آسان مي گيرد.

دينش محفوظ، شهوتش مرده ، و خشمش فرو خورده است . بدي اش به كسي نمي رسد و به نيكي و احسانش اميد مي رود. از كسي كه با وي خشم كرده مي گذرد. به آنكه او را نوميد داشته عطا مي كند.

با كسي كه از وي گسسته است مي پيوندد. در شدايد سراسيمه نمي شود و در فشارهاي زندگي صبور است . مردم را به نامهاي زشت نمي خواند. همسايه را آزار نمي كند. خوبي را از ياد نمي برد. از دشنام دور است . در موقع خنده آوازش بلند نمي شود. هنگامي كه خاموش است ، در اندوه فرو نمي رود. به خودبيني و تكبر از كسي دوري نمي كند و به فريب و نيرنگ با احدي نزديك نمي گردد.(173)

ستارگان

آفريدگار مدار اختران را در جو آسمان قرار داد و با ستارگان درخشنده - از دور - و چراغهاي فروزان كواكب ، آسمان را زيبايي و جمال بخشيد. و چنان قرار داد كه سرگشتگان ، در درون دره ها و اطراف بيابانها، به وسيله اين اجرام روشن ، ره را بيابند، كه نه تاريكي پرده آويخته شب ، از تابش نورشان مانع مي شود، و نه پيراهن تيره رنگ ظلمت از پخش شدن فروغ مهتاب بر سطح آسمان جلوگيري مي گردد... (174)