کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4993

صفحه 4993

شما اي حكومتها چه گمان مي كنيد؟ آن شمشير كه بر كمرتان بستيم و آن كرسي كه به افتخار شما گذاشتيم ، براي آن نيست كه خون مردم بريزيد، يا دسترنج بيچارگان بخوريد.

مالكا! بكوش كه مضامين اين فرمان را به دقت انجام دهي ! من و تو هر دو سربازيم و سزاوار است به نام عزيزترين آرزوهاي خود، از مقام الوهيت درخواست كنيم كه عمر ما را در خاك و خون ميدان پيكار به پايان رساند و فضيلت شهادت نصيبمان كند، تا در آن جهان گلگون كفن و سپيدروي از خاك برخيزيم ...(188)

كلمات بزرگان و نويسندگان

قسمت اول

علي (ع ) در دامان كعبه گرامي بزاد و خانه يكتاپرستي را از آثار بت و بتكده پاك كرد و در خانه خدا (مسجد كوفه ) هنگامي كه خون پاكش برجسته ترين شعار توحيد و دادگري را نقش صفحه محراب كرد، روح مواجش به ملكوت آسمانها پرواز نمود. و چشمي كه در خانه خدا به صحنه گيتي گشوده شده بود، در خانه خدا نيز بسته شد. و ميان اين دو حد، فاصله زندگي او بود كه همچون فروغي كه از خاور الوهيت بتابد، دايم متوجه مبداء لايزال بود، تا در دامن بيكران ابديت فرو رفت ...

(الغدير)

اكنون به آخرين صفحات اين رساله مي رسيم ، و با روحهايي پهناور و عواطفي شورانگيز برابر مي شويم كه ما را در رؤ يايي عجيب پيرامون شخصيتي بس بزرگ فرو مي برند.

در اينجا متفكران و نويسندگاني با ما سخن آغاز مي كنند كه شخصيت علمي و فكري آنان مورد بزرگداشت همگان است ؛ و هنگامي كه به گفتارشان گوش فرا مي دهيم مي يابيم كه ماوراي آن ، احساسي عميق نسبت به موضوع سخن وجود دارد كه عبارات ، آن را ادا نكرده است . و چنانكه نويسنده گاهي از چند نقطه كمك مي گيرد تا خواننده را همراه تصورات پر دامنه خود به فضايي وسيعتر بكشاند، اينان نيز هر يك جملات خود را بسان چند نقطه قرار داده اند تا به جهاني نامتناهي از معنويت و بزرگي و دادگري و فضيلت و انساندوستي و ... رهنمون گردد.

آري مي كوشند تا شايد بتوانند پرده اي از اسرار اقيانوس ژرفي را كه در آن غور كرده اند نشان دهند، و به دامن الفاظ و عبارات نغز و شيوا چنگ مي زنند تا شور دروني خود را بدان وسيله آشكار سازند و عظمت آن روح بلند را كه چون راز مقدس آفرينش بر همه چيز دامن كشيده است بنمايانند. و با اينكه نيروي سخن و زيبايي بلاغت از چهره تعبيراتشان پيداست ، باز نمودار است كه آن هنگامه عجيبي كه سازمان فكرشان را به خود سرگرم داشته ، و هنوز خود را به دست اين عبارات نسپرده است ؛ و خود گويندگان ، چه درباره امام سخن گفته باشند يا درباره كلامش ، باز بدين گفتار در برابر درك و مقصودي كه دارند قانع نشده اند؛ و با اين همه ، اين خود نمونه بسيار اندكي است از آنچه كه نويسندگان و نوابغ بزرگ پيرامون عظمت بيكران دومين پيشواي آسماني ما حضرت علي عليه السلام اظهار داشته اند.

اگرچه هر يك از اين كلمات بسنده است كه شناساننده بزرگترين شخصيت تاريخ بشريت باشد، ولي مقصود ما نشان دادن بزرگي حضرت علي (ع ) با اين گفته ها نيست . چون شخصيت مستقل علي (ع ) احتياج به استمداد از گفتار و افكار ديگران ندارد؛ و عظمت والاي او به هيچ گونه پشتوانه اي نيازمند نيست .