- مقدمه 1
- حدیث دار 4
- حدیث منزلت 6
- حدیث غدیر 9
- اشاره 9
- آیه تبلیغ و مسأله ولایت 11
- اکمال دین با ولایت 14
- پیام راهبردی حدیث غدیر 17
- کتمان حق و تحریف تاریخ 18
- دسیسه تاریخ نگاری 21
- تحریف داستان بُریده 22
- ولایت از دیدگاه قرآن 24
- مفهوم مولا و ولایت 28
- ولای محبت و ولای حاکمیت 31
- اشکالات بیاساس 32
- دلیل دیگر از قرآن درباره ولایت 33
- ولایت «اولیالأمر» در قرآن 35
- حدیث متواتر ثقلین 38
- مغالطهای دیگر 39
برگزیدگان خدا- که از صلاح و سداد و علم و عمل و عدل و داد برخوردار باشند- جایز نیست. همانگونه که قرآن از اطاعت مسرفان و مفسدان صریحاً نهی نموده و میفرماید:
وَ لا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَالَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی اْلأَرْضِ وَ لا یُصْلِحُونَ «(1)»
بنابراین وقتی خداوند به اطاعت اولی الأمر، امر میکند، هر فرمانروایی مقصود نیست بلکه فرمانروایانی مقصودند که از ویژگی و شرایط لازم برخوردار باشند که قرآن معیار آنان را مشخص نموده و پیامبر صلی الله علیه و آله به تبیین آن پرداخته است.
حدیث متواتر ثقلین
نویسنده جزوه در بخش دیگری حدیث ثقلین را- که مورد اتفاق عامه مسلمانان و همه فرق اسلامی است- مورد تردید قرار داده و میگوید: راویان آن عطیة عوفی، قاسم بن حسن، زید بن الحسن انماطی کوفیاند، و اینها در روایت ضعیفاند! در حالی که این حدیث همانند حدیث غدیر مورد اتفاق عموم محدثان شیعه و سنی است که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
«إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ؛ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا وَ إِنَّهُمَا لَنْ
1- سوره شعراء، آیه 151- 152