- مقدمه 1
- زمینههای تاریخی واقعه غدیر 3
- خطبه پیامبر (ص) در غدیر خم 8
- بررسیهایی درباره واقعه غدیر خم 13
- 1: جایگاه واقعه غدیر در منابع اسلامی. 13
- 2- بازتاب واقعه غدیر در تفاسیر قرآن 15
- 2- 1- تفاسیر شیعه 15
- اشاره 15
- 2- 1- 1- نکات مهم و قابل توجه در تفسیر آیه تبلیغ 18
- 2- 2- تفاسیر اهل سنّت 22
- اشاره 22
- 2- 2- 1- نقد و بررسی عقاید مفسران اهل سنّت دربارهنزول آیه تبلیغ 25
- 2- 3- تحقیقی درباره شأن نزول آیه تبلیغ 35
- 4- 1- فلسفه واقعه غدیر چه بود؟ 39
- 4- بررسی چند مسأله پیرامون آیه تبلیغ 39
- 4- 2- رابطه آیه تبلیغ با آیات قبل و بعد آن چیست؟ 46
- 4- 3- چرا در آیه تبلیغ نام علی علیه السلام وجود ندارد؟ 52
- 4- 4- چرا پیامبر صلی الله علیه و آله از اعلام ولایت علی علیه السلام واهمه داشت؟ 57
- 4- 5- در حدیث غدیر «مولا» به چه معنی است؟ 63
- منابع و مآخذ 73
- پی نوشت ها 78
و- و آخرین نکته آنکه: به تناسب آیه تبلیغ که در آن خداوند میفرماید: «وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ...».
پس از آنکه رسول خدا صلی الله علیه و آله علی علیه السلام را به جانشینی خود معرفی نمود، آیه: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ اْلإِسْلامَ دِیناً»، نازل گردید که نشان میدهد پیامبر صلی الله علیه و آله بدون واهمه به ابلاغ اوامر الهی اقدام نمود و با ابلاغ آخرین فریضه الهی (1) 28 مسأله کمال دین و تمام شدن نعمتهای الهی به مسلمانان در همان حیات پیامبر صلی الله علیه و آله تحقق یافت.
2- 2- تفاسیر اهل سنّت
اشاره
مفسّران اهل سنّت در تفسیر آیه تبلیغ بر دو مطلب بیشتر تأکید کردهاند که عبارتند از:
الف- آیه تبلیغ در مکه و در ابتدای دعوت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردید و هدف از نزول آن، ترغیب رسولخدا صلی الله علیه و آله به ابلاغ آیات و احکام الهی به مشرکان بوده است. و با توجه به سیطره کفار و مشرکان در مکه، خداوند به
1- . امام باقر علیه السلام میفرماید: فرائض الهی یکی پس از دیگری نازلمیشد و آخرین فریضه، امر ولایت بود که خداوند درباره آن نازل فرمود: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی». امام علیه السلام سپس اضافه کرد: در واقع خداوند میفرماید: بعد از این، واجب و فریضه دیگری نازل نخواهم کرد چون (نزول) واجبات را برای شما کامل ساختیم. بنگرید به الکافی، ج 1، ص 289 تفسیر عیاشی، ج 1، ص 322