بعثت تا غدیر در سیره پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم صفحه 78

[کنز العمال 6/ 393] به سند خود، از «مأمون» از «رشید» از «مهدی» از «منصور» از پدرش، او هم از «عبد الله بن عباس» نقل کرده است که از «عمر خطّاب» شنیدم، می گفت: از علی علیه السّلام عیبجوئی نکنید و بزشتی از او یاد ننمائید؛ برای آنکه براستی صفتهائی از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله در او مشاهده کردم که هر گاه فقط یکی از آنها در «آل خطّاب» یافت می شد نزد من محبوبتر بود از آنچه آفتاب بر آن می تابد! در این رابطه لازم است بگویم در یکی از روزها، من و «ابو بکر» و «ابو عبیده» با گروهی از اصحاب به عزم دیدار رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله روانه شدیم تا اینکه در مسیر خود، به خانه «امّ سلمه» رسیدیم، علی علیه السّلام را در کنار خانه ایشان دیدار کرده و به عرض رسانیدیم: تصمیم داریم بحضور پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله شرفیاب شویم. علی علیه السّلام فرمود: هم اکنون رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله از خانه، خارج می شود. پس چنین شد و همراه آن حضرت، حرکت کردیم. در مسیر، حضرت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله به علی علیه السّلام تکیه داشت. سپس دست مبارکش را روی شانه علی علیه السّلام گذاشت و فرمود: یا علی! دیری نپاید که مورد بی مهری افراد قرار بگیری! آنها باید بدانند کسی را مورد بی مهری خود قرار داده اند که پیشتر از همه، ایمان آورده است و از همه مردم به روزهای خدا داناتر است و بهتر از همه به عهد خدا وفا می نماید. و از همه بهتر، تقسیم بالسویه می کند و از همگان مهربانتر به رعیّت است و از همه بیشتر به گرفتاریهای عظیم دچار می شود. سپس خطاب به حضرت علی علیه السّلام