تجلی غدیر در عصر ظهور صفحه 86

مؤمنان را برادر یکدیگر خوانده و فرموده: «اِنَّمَا المُؤمِنونَ اِخوَهٌ»(1): «به راستی مؤمنان برادر یکدیگرند».

رسول گرامی اسلام علیه السلام چندین بار در میان مسلمانان به ایجاد عقد اخوت اقدام نموده، که از آن جمله است:

1 . در مکه معظمه در میان اصحاب و مسلمانان اولیه.

2 . در مدینه منوره در میان مهاجران و انصار.

3 . در مدینه منوره در میان خواص اصحاب.(2)

4 . در سرزمین غدیر خم در میان امت اسلامی.(3)

در همه این موارد هر فردی را با فردی متناسب با او برادر نموده، مثلاً ابوبکر را با عمر(4)، سلمان را با ابوذر، زبیر را با کعب بن مالک، حمزه را با زید، ابوطلحه را با ابوعبیده، عوف بن مالک را با صعب بن جثامه و عبدالرحمن بن عوف را با سعد بن ربیع.(5) ولی هرگز امیرالمؤمنین علیه السلام را با احدی از اصحاب برادر نکرده، بلکه خطاب به او فرموده: «اَنتَ اَخی وَ صاحِبی»: «تو برادر و یار و یاور من هستی».(6)

الف : منابع حدیث مؤاخات

همه محدثان، مورخان، سیره نویسان و تراجم نگاران، حدیث مؤاخات را نقل کرده اند، که از آن جمله است:

1- حجرات: 10.
2- تلمسانی، الجوهره: ص 64 .
3- شیخ عباس قمی، فیض العلام: ص 125 .
4- ابن صباغ، الفصول المهمه: ص 38 .
5- ابن ابی شیبه، المصنف: ج 6 ص 265 .
6- همان: ج 7 ص 507 .