غدیر در سیره امام حسن مجتبی (علیه السلام) صفحه 12

و حال آنکه خداوند عمل هارون را در سکوت جایز شمرده وقتی او را خوار و زبون داشته و نزدیک بود او را بقتل رسانند، و او نیز هیچ یار و یاوری علیه ایشان نیافت، و خداوند رسول خود را در فرار از قوم مخیّر نمود هنگامی که هیچ یار و یاوری علیه ایشان نیافت، و همچنین است کار من و پدرم؛ هنگامی که امّت ما را تنها گذاشته و با دیگری بیعت نمودند و ما یار و یاوری نیافتیم از جانب خداوند جایز است، و هر آینه این سنّت و مثالهایی است که مو به مو تکرار می شود.

الإحتجاج / ترجمه جعفری، ج 2، ص: 67

غصب خلافت ومورثی کردن سقیفه

امام علیه السلام درمورد غصب خلافت ومورثی کردن سقیفه فرمود:

ای معاویه،عجب از کمی حیا و جرأت تو بر خداوند آنگاه که گفتی: «خدا طاغیه شما را به قتل رسانده و امر را به معدن خود بازگرداند»، آیا با بودن ما چون تویی معدن خلافت است؟! عذاب بر تو و سه نفر پیش از توکه بر این مسند تکیه زدند، و این سنّت زشت را برای تو به ارمغان گذاشتند.

الإحتجاج / ترجمه جعفری، ج 2، ص: 54-65

مفتضح کردن دشمنان دراحتجاج

معاویه به عمرو بن عثمان بن عفّان و عمرو بن عاص و عتبه بن- أبی سفیان، و ولید بن عقبه بن أبی معیط، و مغیره بن شعبه گفت: من ترس آن دارم که امام حسن علیه السلام در این مناظره آنچنان قلّاده ای به گردن شما بیندازد که تا دم مرگ عار و ننگ آن گریبان شما را بگیرد، بخدا قسم که من پیوسته از دیدار او کراهت داشته و از هیبتش ترسیده ام، و من اگر در پی او فرستم شیوه عدل و انصاف را در حقّ او از جانب شما رعایت نمایم.