غدیر در سیره امام حسن مجتبی (علیه السلام) صفحه 62

خدای تعالی بار دیگر فرمود: فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ بر طبق فرمان رحمان، پیامبر صلی اللَّه علیه و آله آنان را به ملاعنه فراخواند، آنان هم آماده ملاعنه با مصطفی صلی اللَّه علیه و آله شدند.

رسول خدا صلی اللَّه علیه و آله علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السّلام را به همراه خویش در جایگاه مباهله آورد و گفت: خدایا! اینان، جان، زن و فرزندان من هستند.

چون حارث هیبت و عظمت آن پنج تن را مشاهده کرد، به عبد المسیح گفت: اگر اینان صادق باشند که هستند ملاعنه کنیم، همه ما هلاک می شویم.

پس به اتّفاق هم با نبی صلی اللَّه علیه و آله مصالحه کردند و پذیرفتند که سالانه هزار دست لباس حلّه جزیه بپردازند.

پیامبر صلی اللَّه علیه و آله هم فرمود: قسم به خدایی که جان محمد صلی اللَّه علیه و آله در دست اوست، اگر منصرف نمی شدند، و ملاعنه می کردند، خداوند همه آنان را هلاک می کرد.

فَسْئَلُوا أَهْلَ- الذِّکْرِ

از جمله روایتی است که آن را «محمد بن مؤمن شیرازی» (که از علمای اهل سنت است) روایت کرده و آن را از تفاسیر دوازده گانه «1» اهل سنت استخراج نموده و در کتاب خود آورده است و به سند خود از ابن عباس در ذیل آیه: «فَسْئَلُوا أَهْلَ- الذِّکْرِ» چنین نقل کرده که گفت: «یعنی اهل بیت محمّد و علیّ و فاطمه و الحسن و الحسین (علیهم السلام) هم اهل الذّکر و العلم و العقل و البیان»: (اینان اهل بیت پیامبرند: علی، فاطمه، حسن و حسین آنها اهل ذکرند و اهل علم و عقل و بیان).