غدیر در سیره امام حسن مجتبی (علیه السلام) صفحه 71

( 5)« و زنهای فرزندانی که از صلب شما می باشند»( سوره نساء/ آیه 23).

بهشت کافی / ترجمه روضه کافی، ص: 368

تاکید امیرالمومنین علیه السلام بر فرزند بودن پیامبر

در کتاب بحار الانوار از برخی از تألیفات اصحاب ما از ابن عباس روایت نموده است که هنگامی که ما در جنگ صفّین بودیم علی (علیه السلام) فرزندش محمّد بن حنفیه را خواند و به او فرمود: پسرم! به قشون معاویه یورش ببر او به سمت راست قشون حمله ور شد به حدّی که سمت راست سپاه معاویه را بازگشود سپس با بدن مجروح به سوی پدرش بازگشت و عرض کرد: پدر جان العطش! العطش! پس علی (علیه السلام) جرعه ای از آب به او داد سپس باقیمانده آب را بین بدن و زره او ریخت ابن عبّاس گوید: به خدا قسم دیدم که قطرات خون از حلقه های زره او، بیرون می زند پس ساعتی به او استراحت داد سپس فرمود: پسرم! به سمت میسره و چپ لشکر حمله نما پس او به سمت میسره لشکر حمله نمود پس آن جناح را نیز متفرّق ساخت و دوباره برگشت در حالی که جراحات بسیاری برداشته بود و بازمی گفت: پدر جان! العطش! العطش! پس علی (علیه السلام) ظرفی از آب به او دادند پس از سیراب شدن او قسمتی از باقیمانده آن را به بدن او ریخت سپس به او فرمود: پسرم! به قلب لشکر حمله نما! پس محمّد بن حنفیه به جمع لشکر حمله نمود و تعدادی از سوارکاران سپاه را کشت باز به سوی پدر برگشت در حالی که او گریه می کرد و جراحتها بر او سنگینی می نمود پس پدرش به طرف او برخاست ما بین دو چشم او را بوسید فرمود پدرت فدای تو باد! به خدا پسرم تو مرا خوش حال کردی تو با این جهاد و مبارزات مرا بسیار شادمان نمودی ولی به من بگو گریه ات برای چیست؟ آیا از شادی و سرور است یا از جراحتها و ناراحتی؟ عرض کرد پدرم چرا گریه نکنم در صورتی که شما سه بار مرا در معرض کشتن قرار دادید ولی خداوند متعال مرا سالم نگهداشت و هم اکنون به طوری که می بینید مجروح هستم و هر چه برگشتم تا لحظه ای به من رخصت و استراحت بدهید أمّا شما مهلت ندادید این دو برادران عزیزم حسن و حسین حاضر هستند ولی آنان را به جنگ و جهاد دستور ندادی؟