غدیر در سیره امام حسن مجتبی (علیه السلام) صفحه 73

زندگانی حسن بن علی(ع) ،ج 1،ص:287

حسن از من است

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله حَسَنٌ مِنِّی وَ أَنَا مِنْهُ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّهُ الْحَسَنُ

فرمود: حسن از من است و من از اویم، خدا دوست دارد کسی را که حسن را دوست دارد.

بشاره المصطفی لشیعه المرتضی (ط - القدیمه)، ج 2، ص: 156

مناقب امام حسن (علیه السلام)

درگفتار پیامبر

دوست داشتن

در کتاب حلیه الاولیاء روایت کرده است که روزی حضرت رسالت پناه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم جناب امام حسن را بر دوش خود سوار کرده بود می گفت: هر که مرا دوست دارد باید این را دوست دارد.

به طریق مخالفان روایت کرده است که ابو هریره می گفت: من هرگاه امام حسن را می بینم آب از دیده های من جاری می شود، زیرا که روزی حاضر بودم که او دوید آمد و در دامن حضرت رسالت صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نشست، پس آن حضرت دهان او را باز کرد و دهان خود را به دهان او چسبانید می فرمود: خداوندا من او را دوست می دارم و دوست می دارم هر که او را دوست می دارد، سه مرتبه این سخن را گفت.

جلاء العیون، مجلسی ،ص:387

بازی ومحبت

در سنن ترمذی مرفوع به ابن عباس (رضی اللّه عنه)، مرویست که: حضرت رسول (صلی اللّه علیه و آله) حسن را بر دوش خود نشانده بود، مردی گفت «نعم المرکب رکبت یا غلام» نیکو مرکبی است که سوار شده ای ای پسر! آن حضرت فرمود و «نعم الراکب هو» و او نیز نیکو سواری است.

روضه الشهداء، الکاشفی ،ص:223