غدیر در سیره امام صادق علیه السلام صفحه 106

اجتهاد در مقابل نص،سید شرف الدین عاملی،ترجمه آقای دوانی،باب 11ص16

(1). شرح تجرید قوشچی (مبحث امامت)، ص 684؛ الغدیر، ج 6، ص 213 و ..
(2). سنن نسائی، ج 5، ص 153
(3). مسند احمد بن حنبل، ج 1، ص 52.

لازم به ذکر است که خود عمر اذعان دارد به اینک متعه در زمان نبی جایز و مشروع بوده است وعمر از جانب خودش چنین حکمی را قرار داد و متعه را حرام و ممنوع نمود!

انحراف از فقه نبوی و مخالفت با فقه غدیری پس از غصب خلافت

خداوند متعال و پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه وآله متعه زنان تشریع کردند. و مسلمانان نیز در عصر رسول خدا صلّی اللّه علیه وآله به آن عمل می کردند. و تا پیغمبر صلّی اللّه علیه وآله زنده بود این عمل هم مشروع و معمول بود. در زمان خلافت ابوبکر نیز به آن عمل می کردند. وقتی ابوبکر درگذشت و عمر به جای او نشست ، باز هم مسلمانان متعه زنان را حلال می دانستند و معمول می داشتند.

ولی بعد، عمر آن را قدغن کرد و در منبر گفت : دو متعه در زمان پیغمبر حلال بود که من آن را منع می کنم و عامل آن را به کیفر می رسانم : یکی متعه حج (لذت بردن در بین عمره و حج ) و دیگری متعه زنان است .

نصّ قرآن کریم برای مباح بودن متعه زنان ، این آیه شریفه است که خداوند می فرماید:(فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ اُجُورَهُنَّ فَریضَهً)؛

یعنی : (هر یک از زنان که از آنان برخوردار شدید، واجب است مهر ایشان را که مزد آنان می باشد، به آنها بدهید).(1)