غدیر در سیره امام صادق علیه السلام صفحه 118

صفحه 118

گزیده کافی، ج 2، ص: 76

جهر بسم الله الرحمن الرحیم

فقه نبوی در زمان حیات رسول خدا صلی الله وعلیه وآله

روی البیهقی فی «السنن الکبیر» عن أبی هریره قال: کان رسول اللّه صلی اللّه علیه و سلم یجهر فی الصلاه ببسم اللّه الرحمن الرحیم.

و أما أن علی بن أبی طالب رضی اللّه عنه کان یجهر بالتسمیه فقد ثبت بالتواتر، و من اقتدی فی دینه بعلی بن أبی طالب فقد اهتدی، و الدلیل علیه قوله علیه السلام: اللهم أدر الحق مع علی حیث دار.

بیهقی در سنن الکبیر از ابوهریره روایت می کندکه:پیامبر در نماز بسم الله الرحمن الرحیم را بلند قرائت می فرمودند.

و فخررازی در ادامه نقل می کندکه:علی بن ابی طالب علیه السلام، بسم الله الرحمن الرحیم را بلند می خواندند و این مطلبی است که به تواتر به اثبات رسیده است.و هر کس در دینش به علی بن ابی طالب علیه السلام اقتدا کند به تحقیق هدایت یافته است.

مفاتیح الغیب،فخر رازی، ج 1، ص: 180

انحراف از فقه نبوی و مخالفت با فقه غدیری پس از غصب خلافت

ما رواه الشافعی بإسناده، أن معاویه قدم المدینه فصلی بهم، و لم یقرأ بسم اللّه الرحمن الرحیم، و لم یکبر عند الخفض إلی الرکوع و السجود، فلما سلم ناداه المهاجرون و الأنصار یا معاویه، سرقت منا الصلاه، أین بسم اللّه الرحمن الرحیم؟ و أین التکبیر عند الرکوع و السجود؟ ثم إنه أعاد الصلاه مع التسمیه و التکبیر،

قال الشافعی: إن معاویه کان سلطاناً عظیم القوه شدید الشوکه فلولا أن الجهر بالتسمیه کان کالأمر المتقرر عند کل الصحابه من المهاجرین و الأنصار و إلا لما قدروا علی إظهار الإنکار علیه بسبب ترک التسمیه.

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه