غدیر در سیره امام صادق علیه السلام صفحه 88

در روایت آمده که امام صادق علیه السّلام فرمود امیر المؤمنین علیّ بن ابی طالب علیه السّلام پیوسته به یاران خویش می فرمود: هر کس بین اذان و اقامه سجده نموده و در حال سجده بگوید:«ربّ، لک سجدت خاضعا خاشعا ذلیلا.»

پروردگارا، با خضوع و خشوع و خاکساری و ذلّت برای تو سجده و کرنش نمودم.

خداوند متعال می فرماید: «ای ملائکه و فرشتگان من، به عزّت و سرافرازی و جلال و عظمتم سوگند، مسلّما محبّت او را در دل بندگان مؤمنم، و هیبت و بیم از او را در دل منافقان قرار خواهم داد.»

ادب حضور (ترجمه فلاح السائل)، ص: 271

پند و نصیحت

عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَقُولُ إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَا تُعْرَفَ فَافْعَلْ وَ مَا عَلَیْکَ أَنْ تَکُونَ مَذْمُوماً عِنْدَ النَّاسِ إِذَا کُنْتَ مَحْمُوداً عِنْدَ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ: قَالَ أَبِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام لَا خَیْرَ فِی الْعَیْشِ إِلَّا لِرَجُلَیْنِ رَجُلٍ یَزْدَادُ فِی کُلِّ یَوْمٍ خَیْراً وَ رَجُلٍ یَتَدَارَکُ مَنِیَّتَهُ بِالتَّوْبَهِ الْحَدِیثَ.

حفص بن غیاث گوید: شنیدم که امام صادق علیه السلام فرمود: اگر بتوانی شناخته نشو، چه می شود بر تو که مردم سرزنشت کنند اگر در نزد خدا ستوده باشی. سپس فرمود: پدرم علی بن ابی طالب علیه السلام فرمود: در زندگانی برای کسی خیری نیست مگر برای دو نفر کسی که هر روز بر کار خیرش بیفزاید، و کسی که با توبه کردن، برای مرگش آمادگی پیدا کند.

جهاد النفس وسائل الشیعه / ترجمه صحت، ص: 376

بیم آن دارم که از آن خوشم آید

الامام الصادق علیه السلام عن ابیه: إنّ امیر المؤمنین علی بن ابی طالب أتی بخبیص فأبی أن یأکله، فقالوا له: أ تحرّم؟ قال: «لا، و لکنی أخشی ان تتوق الیه نفسی فأطلبه». ثم تلا هذه الآیه: «أَذْهَبْتُمْ طَیِّباتِکُمْ فِی حَیاتِکُمُ الدُّنْیا وَ اسْتَمْتَعْتُمْ بِها.(1)