غدیر در سیره حضرت امام کاظم علیه السلام صفحه 43

کمال الدّین محمد بن طلحه شافعی در شأن امام کاظم علیه السّلام چنین می گوید:

«امام بلند مقام، بزرگ شأن، که شب ها را با عبادات بسیار، به پایان می رسانید، و در عبادت خدا، کوشش فراوان داشت، و بر انجام اطاعتهای الهی، مداومت می نمود، دارای کرامت های آشکار، که شب را تا بامداد با سجده و قیام به سر می آورد، و روز را با روزه و صدقه به پایان می رسانید، و به خاطر آنکه حلم و شکیبائی بسیار داشت، و نسبت به کسانی که به او ستم روا می داشتند، عفو و گذشت داشت، با عنوان «کاظم» (فروبرنده خشم) نامیده شد.

آن بزرگمرد الهی، با احسان و لطف خود، گنهکاران را مجازات می کرد، و با عفو و بخشش با کسانی که به او جفا کرده بودند، برخورد می نمود، و به خاطر آنکه، عبادت بسیار می نمود، به او «عبد صالح» (بنده شایسته) گفتند، و در عراق به عنوان «باب الحوائج الی اللّه» [دربان روا کننده نیازها در درگاه خدا] نامیده می شد،

الأنوار البهیه ،ص:277

در بعد شهادت

خطیب در تاریخ بغداد از علیّ بن خلال نقل کرده که گفت: هیچ امر دشواری مرا رو نداد که بعد از آن بروم به نزد قبر حضرت موسی بن جعفر علیه السّلام و متوسّل به آن جناب شوم مگر آن که خدای تعالی از برای من آسان کرد

کلام هفتمین وارث غدیر

کلمات 1-قال الکاظم علیه السّلام: المؤمن مثل کفتی المیزان کلّما زید فی ایمانه زید فی بلائه

مؤمن مثل کفّه ترازو است، هر چه زیاد شود در ایمانش، زیاد شود در بلایش.

2-قال الکاظم علیه السّلام: ایاک أن تمنع فی طاعه اللّه فتنفق مثلیه فی معصیه اللّه .