حیات جاویدان صفحه 1080

اولی به مؤمنین از انفس آنهاست سزاوارتر است و از طرفی احکام شریعت حکم به باطن نمی شود هرچند چنین باشد یعنی هرچند همه عالم تعلق به رسول خدا دارد و همه جا وطن اوست ولی در مسافرت نماز او شکسته خواهد بود و این حکم خداوند است که نماز مسافر شکسته است پس قطعاً جاری نمودن یک دستور برای کسی که بنیادگر اسلام است سزاوارتر خواهد بود و در ضمن احادیث معارض این حدیث یاوه جعلی خارج از حد احصاء است از جمله ..... (از عمر بن خطاب و .....، یعبی بن امیه...، عبدالله بن عمر ..... و ابن عباس و...، و عایشه و...، موسی بن مسلمه .....، ابوحنظله .....، عبدالله بن عمر همان که گفت (نماز مسافر دو رکعتی است و هر کس با این سنت پیامبر مخالفت نماید از دین خدا خارج شد و کافر گردیده است)، ابن عباس .....، عمران بن حصین ..... عمر بن خطاب .....، ..... که همه با این مضمون که نماز مسافر شکسته است .....، (حفص بن عمر گفت انس بن مالک ما را که چهل نفر از انصار بودیم به شام نزد عبدالملک برد در راه بازگشت نماز نیم روز را با ما دو رکعتی خواند و مردم دو رکعت اضافه کردند پس او گفت خدا این چهره ها را زشت نماید ..... پیامبر فرمود کسانی در دین خدا به فکر خود (برخلاف سنت) فکر می کنند، از دین خدا بیرون می روند مانند تیر از چله کمان .....)، .....، ..... پس قطعاً در برابر دستورهای آشکار و چون و چرا ناپذیر هیچ جایی برای آن نیست که کسی برای رسیدن به برداشت ویژه از اندیشه خود، دست و پا بزند .....، و تا زمانی که او از این بدعت را بپا کرد امت اسلامی همه در اجماع و همداستان بودند...، ...

دین این گذشتگان همان سیاست روز بوده است:

(مضمون) ..... این گزارشاتی که درباره نماز خلیفه رسید همراه با نمونه های فراوان دیگر دلالت بر آن دارد که مردم و بسیاری از صحابه هماهنگی با سیاست روز را سزاوارتر می دانستند، بطور مثال با آنکه می دانستند عمل او خلاف سنت است ولی اعتقاد داشتند که سرپیچی از فرمان خلیفه بدتر است .....، و آنگاه این گروه و یا کسانی که از آنها حمایت می کنند آنان را عادل و نیکوکار دانسته و تقیه را روا نمی دارند، این گونه اعمال خلاف سنت و بدعت را به لحاظ سیاست روز سزاوار اجرا قرار دادند، آری هم در نظر خلفاء و هم پیروان آنان، احکام شریعت پشتوانه ای جز سیاست روز نداشت و اجبار و منع مردم بر پایه این موضوع چرخش داشته است ..... اولین آنها می گوید اگر مرا با برنامه های پیامبرتان انتخاب کرده اید من تاب و توان آن را ندارم .....، با