حیات جاویدان صفحه 1086

آورده اند نیز کاملاً بلاوجه و نابجاست زیرا این بدعت برای محلهایی که جمعیت کم دارد مستثنی نشده و دلیلی هم نداشته که اساساً سنت رسول خدا به این علت و یا به علل دیگر تغییر نماید... آری این خلیفه است که در راه جسارت و گستاخی به خدا و دین او گام برمی دارد و بعد از او معاویه و مروان و زیاد و حجاج می آیند و هر کدام به هرگونه که می خواهند بر اساس هوی و هوس خود دین خدا را به بازی می گیرند و البته آغاز کننده هر ظلم و ستم ستمکارتر از بقیه تابعان است.

خلیفه، خانه خدا یعنی کعبه را بزرگ می نماید:

طبری در تاریخ خود آورده است (مضمون)، که عثمان در سال 26 هجرت مسجد مسلمانان را وسعت داد و ساختمان عده ای را خرید و خانه بقیه که حاضر به فروش نشدند را ویران نمود و بهای آن را در بیت المال قرار داد و چون اعتراض کردند آنها را به زندان انداخت و آنها را تهدید کرد که بردباری من، شما را گستاخ کرده است ..... در نقل بلادرزی آمده است ..... مردم گفتند که پرستشگاه پیامبر را گسترش می دهد و سنت او را نابود می کند .....، گویا کلام رسول خدا به گوش او نخورده بود که تصرف اموال مسلمانان روا نیست مگر از روی رضایت ..... یا به عبارتی دیگری مگر اینکه آن مسلمان از جان و دل خشنود باشد و... و شگفت انگیز آنکه در روزگار عمر ..... ناظر درگیری عمر با عباس عموی پیامبر در همین رابطه بوده و دیده است که چگونه ابی بن کعب و ابوذر و دیگران داستان ساختمان بیت المقدس به دست داوود نبی را برای عمر شرح داده و عمر نیز از سنت آگاه شده و تسلیم گردید، و نیست مگر اینکه این مرد ترسی نداشت که سنت پیامبر پایمال شود ..... و تا جایی که خانه های مردم را ویران و آنها را زندانی نمود ....

فکر خلیفه درباره متعه حج:

بخاری می گوید که مروان بن حکم گفت در راه مدینه تا مکه با عثمان و علی بودم و شنیدم عثمان مردم را از متعه حج و انجام حج و عمره با هم منع می کرد و علی که چنین دید برای حج و عمره با هم شروع به لبیک گفتن نمود، و عثمان گفت مرا چنان می بینی که مردم را از کاری منع کنم ولی تو آن را انجام دهی، و علی گفت من برای سخن هیچ یک از مردم، سنت رسول خدا را رها نمی کنم .....، .....، ما در قبل به طور مبسوط احادیث فراوان در جایز بودن متعه حج را آوردیم که پشتوانه آن کتاب خدا و سنت پیامبر او بود .....