حیات جاویدان صفحه 166

می خواهی او هم دین تو را طلب می کند و .....، پس خبر این گفتگو به معاویه رسید و او آن جوان را احضار کرد ولی او فرار کرده و به علی ملحق شد و داستان عمرو و معاویه را برای آن حضرت شرح داد و حضرت از آمدن او خوشحال و او را به خود نزدیک نموده و گرامی داشت.....)

غانمه قریشیه و عمر و عاص:

این بانوی مسلمان که نامش غانمه است در مکه بود و شنید معاویه و عمرو عاص به بنی هاشم دشنام می دهند، پس گفت ای گروه قریش به خدا قسم معاویه امیرالمومنین نیست و او در خور این مقام خلافت که برای خود تصور می کند نیست و او به خدا قسم کسی است که نسبت به رسول خدا صلی الله علیه و آله بدی و نکوهش نمود و من خود نزد معاویه خواهم رفت و با او سخنی خواهم گفت که از شرمساری عرق در پیشانیش نقش ببندد و ناراحت و نالان شود .....، خبر به معاویه دادند .....، او یزید را با خادمان و غلامانش به استقبال او فرستاد .....، و یزید به غانمه گفت که ابا عبدالرحمن یعنی معاویه، امر کرده که تو به محل پذیرایی او وارد شوی غانمه که یزید را نمی شناخت سوال کرد تو کیستی خداوند تو را حفظ کند گفت من یزید پسر معاویه هستم، غانمه گفت خدا ترا باقی نگذارد ای ناقص تو شایسته پذیرایی مهمان نیستی پس رنگ یزید از این اهانت دگرگون شد و نزد معاویه آمد و جریان را به او خبر داد معاویه گفت این سالخورده ترین زن قریش است و از همه بزرگتر است .....، روز بعد معاویه به نزد غانمه آمد و به او سلام کرد غانمه گفت سلام بر اهل ایمان و خواری و هلاک بر ناسپاسان، و آنوقت گفت کدام یک از شما عمر و عاص هستید عمرو فوراً جواب داد که من اینجا هستم غانمه گفت این توهستی که به قریش و بنی هاشم دشنام می دهی و حال آنکه خود لایق دشنام هستی .....، به خدا قسم من کاملاً به عیوب و زشتی های تو و مادرت دانا و آشنایم و یک یک عیبهای تو را می شمارم تو از کنیزکی سیاه، دیوانه و زشت کردار و احمق متولد شدی، کنیزکی که ایستاده بول می کرد و اشخاص پست و فرمایه را برای مقاربت قبول می کرد و هرگاه نری با او همبستر می شد نطفه او بر نطفه آن مرد غلبه می کرد (یعنی از فرط کثرت شهوت او)، و در یک روز با چهل مرد که بر او می جهیدند همبستر می شد (کلب گوید اگر توجه شود این اوصاف در واقع، اوصاف یک حیوان است حیوانی پست و نجس و آیا از اینگونه کثافت ها و فاحشه ها جز دشمنان مولای مظلومان علی