حیات جاویدان صفحه 182

دید که قیامت شده و کتابی به او دادند چون باز کرد دید در آن نام دوستان علی بن ابی طالب را که به بهشت می روند ثبت نمودند و در آن نام کمیت بن زید اسدی نیز بود، پس از آن واقعه دوباره آن اشعار را برای مردم می خواند و نیز بغدادی در کتاب خزانه خود (به این مضمون) آورده است که خبر این قصیده به خالد قسری کارگزار هشام در عراق رسید و او خبر آن را به هشام فرستاد و هشام دستور قتل کمیت را صادر کرد، خالد کمیت را دستگیر کرد و به زندان انداخت و کمیت همسر خود را به زندان احضار کرد و لباس او را پوشیده از زندان گریخت چون خالد خبردار شد خواست که زن را مجازات کند، بنی اسد جمع شده او را تهدید کردند و گفتند ترا بر آن فریب خورده خاندان ما راهی نیست، پس خالد ترسیده آن زن را آزاد کرد.

قصیده میمیه هاشمیات:

صاعد غلام کمیت گوید با کمیت به خدمت ابی جعفر محمد بن علی (ع) رسیدیم و وی این قصیده را برای حضرت خواند و حضرت دوبار فرمود: (خدایا کمیت را بیامرز.)، و با همین مضمون کشی با اسناد خود از زراره و ابن شهر آشوب در مناقب و طبری در اعلام خود این روایت را آورده اند و نیز مسعودی در کتاب مروج خود آورده است که کمیت به مدینه آمد و به خدمت ابی جعفر محمد بن علی بن الحسین بن علی (رضی) رسید، شبی امام به او اجازه داد و او به شعر خواندن پرداخت تا به این بیت از قصیده میمیه خود رسید که: کشته نینوایی که گرفتار پیمان شکنی و خیانت مردم فرومایه و پست فطرت شد .....،) پس حضرت ابوجعفر گریست و فرمود اگر مالی داشتیم به تو می دادیم، ولی پاداش تو همان باشد که پیامبر به حسان بن ثابت فرمود .....، (تا زمانی که از ما خاندان دفاع می کنی همواره موید به روح القدس باشی)، پس کمیت به نزد عبدالله بن حسن بن علی آمد و شعر خود را خواند (مضمون) ....، و او مزرعه ای را به بهای چهار هزار درهم به او داد ولی کمیت نپذیرفت و گفت من برای خدا این عمل را انجام داده و مزد نمی گیرم ..... و سپس عبدالله بن معاویه بن عبدالله بن جعفر بن ابی طالب برخاسته کیسه ای به چهار غلام خود داد و به خانه های بنی هاشم آمد و گفت ای بنی هاشم، کمیت در روزگاری که دیگران از ذکر فضیلت شما خاموش مانده اند به مدح شما شعر سروده و خون خود را در معرض خطر بنی امیه قرار داده است در این زمان بنی هاشم هر کس در خور توانایی خود از مال و زیورآلات جمع نموده و نزد کمیت آوردند ولی کمیت از قبول آنها خودداری نمود