حیات جاویدان صفحه 183

.....، این شهر آشوب در مناقب خود این روایت را نقل و مذکور نموده که او از امام باقر علیه السلام لباس ایشان را به عنوان تبرک پذیرفت ولی پول را قبول ننمود .....

قصیده بائیه هاشمیات:

در اغانی از دعبل خزاعی روایت نموده اند که گفت پیامبر را در خواب دیدم فرمود تو با کمیت بن زید چکار داری گفتم ای رسول خدا در میان من و او غیر از همان معارضه ای که میان همه شعرا هست، چیز دیگری نیست فرمود دیگر ادامه نده آیا مگر او سراینده این بیت نیست (فلا زلت فیهم .....)، به راستی که خداوند او را به برکت این بیت آمرزیده است و من پس از این خواب دست از معارضه با کمیت برداشتم، سیوطی در شرح شواهد خود آورده است که بنی اسد قوم خود را صاحب فضیلت بهره مندی از دعای پیامبر به برکت اشعار کمیت می دانند، زیرا او پیامبر را در خواب دید و رسول خدا فرمودند که شعر (طربت و ما شوقا الی البیض .....) را بخوان و پس از خواندن این شعر پیامبر فرمود برکت بر تو باد برکت بر قوم تو باد و همچنین در کوفه هر کس این قصیده او را نمی خواند شیعه نبود، سیوطی در کتاب خود از کمیت نقل نموده است که گفت پیامبر را در روزهایی که پنهانی می زیستم در خواب دیدم فرمود از چه می ترسی گفتم ای رسول خدا از بنی امیه و این بیت را برای حضرت خواندم: «الم ترنی من حب آل محمد / اروح و اغدوا خائفاً اترقب» یعنی آیا نمی بینی که به جهت دوستی آل محمد، صبح و شام را به ترس و واهمه می گذرانم، فرمود بیرون بیا که به راستی خداوند ترا در دنیا و آخرت امان داده است.

قصیده لامیه هاشمیات:

« هان آیا هیچ کوردلی، نگران اندیشه خویش است ..... »، ابوالفرج با سلسله اسناد از ابی بکر حضرمی روایت کرده است که گفت در ایام تشریق در سرزمین منی، کمیت به محضر ابی جعفر محمد بن علی (ع) شرفیاب شد و گفت در ستایش شما شعری سروده ام که دوست دارم برای شما بخوانم، فرمود در این روزها بیاد خدا باش، کمیت خواهش کرد ابوجعفر اجازه داد، کمیت قصیده را خواند تا به اینجا رسید « یصیب به الرامون عن قوس غیر هم / فیا آخر اسدی له الغی اول»، یعنی تیراندازان (اصلی) با کمان دیگری (یزید) به سوی او (یعنی امام حسین علیه السلام) تیر می اندازند و وای بر آن آخری که زمینه تبهکاری را اولی برای او فراهم