حیات جاویدان صفحه 198

بر مادرت فاطمه زهرا نیز سلام کن پس بر آن حضرت سلام کردم، پس فرمود بر پدران خود حسن و حسین هم سلام کن پس بر آن دو نیز سلام کردم آنگاه فرمود بر شاعر و مداح ما در سرای دنیا، سید اسماعیل حمیری نیز سلام کن پس من بر او هم سلام کردم و نشستم و پیامبر رو به سوی سید اسماعیل آورد و فرمود قصیده ای را که به آن مشغول بودیم اعاده کن و او به خواندن پرداخت که (ام عمر و .....) و پیامبر گریه کرد و وقتی به این ابیات رسید (و وجهه کالشمس تطلع .....) پیامبر و فاطمه و همه کسانی که با او بودند گریستند و چون به این ابیات رسید (قالوا له لو شئت اعلمتنا الی من الغایه و المفزع) پیامبر دستهای خود را بلند کرد و فرمود خداوندا تو بر من و بر آنها شاهدی که من آنان را آگاه کردم که سرانجام رهبری و فریاد رس واقعی علی بن ابیطالب است و به علی که پیش روی ایشان نشسته بود اشاره فرمود و سپس علی بن موسی الرضا فرمود چون سید اسماعیل حمیری قصیده را تمام کرد پیامبر به من فرمود ای علی بن موسی این قصیده را حفظ کن و شیعیان ما را بر حفظ آن دستور بده و به آنها اعلام کن که هر کس این قصیده را حفظ کند و همواره بخواند من در پیشگاه خداوند تعالی بهشت را برای او ضمانت می نمایم، و آنگاه امام رضا فرمود و پیامبر پیوسته قصیده را بر من تکرار فرمود تا آن را از حفظ کردم و قصیده این است (پس تمام قصیده را ذکر کرد).....، این قصیده را گروهی از اعلام طایفه شرح نموده اند که از آن جمله اند (شیخ حسین بن جمال الدین خوانساری، میرزا علی خان گلپایگانی، محمد قاسم هزار جریبی متوفی 112 و .....)، و گروهی از علماء و ادبا نیز این قصیده را تخمیس نموده اند که از آن جمله اند (شیخ ما حر عاملی، شیخ عبدالغنی عاملی و .....).

غدیریه 11:

(.....، شروع به سرزنش به من نمود و گفت چقدر شعر در فضایل علی می گویی .....، آری من کسی را دوست می دارم که ایمان به خدا آورد و حتی یک چشم بهم زدن هم به خدا متعال شرک نورزید همان علی را مدح و ثنا می گویم که هنگام مباهله، نفس رسول خدا گردید، پس ای خداوند بر او درود و سلام ابدی و بی نهایت خود را نثار کن و .....، آری بیاد آور روزی را که خداوند همه آنهایی را که در زیر کسا (عبا) جمع شده بودند (یعنی پنج تن را) به پاکی ستایش کرد، او دومین شخص پس از پیامبر بود و نیز پیامبر فرمود که من کتاب