حیات جاویدان صفحه 204

غدیریه 22:

(پیامبر در صبحگاهان غدیر خم عموم مردم را به ولایت علی سفارش کرد و ای کاش که وصیت او را نگاه می داشتند در حالی که به آنان با صدای بلند فرمود ..... آیا من مولای شما نیستم .....، گفتند چرا، تو مولای مایی و از خود ما به ما اولی تر هستی، پس علی را برگرفت و با آهنگی رسا که آوای او را، هر زنده دلی شنید فرمود هر کس را که من سرور او هستم، ابالحسن را سرور او ساختم، که خداوند با دشمنان او دشمن و با دوستان او دوست باد، .....).

غدیریه 23:

محمد (ص) در غدیر خم بپاخاست و با صدای بلند و رسا به عرب و عجمی که به همراه او بودند فرمود ..... آگاه باشید هر کس را که منم مولا، این علی مولا و سرور برتر اوست .....، پس خداوندا، دشمن علی را دشمن دار و با دوست او دوست باش).

زندگی شاعر:

(ابوهاشم) ابوعامر اسماعیل بن محمد .....، اهل حمیر و ملقب به سید است، ابوالفرج و بسیار از مورخین او را حفید (یعنی فرزند فرزند) (یزید بن ربیعه)، یا ابن مفرغ حمیری می دانند همان شاعر معروفی که زیاد و فرزندانش را هجو و آنها را از آل حرب نفی کرده و به همین دلیل عبداله بن زیاد او را دستگیر و زندانی و شکنجه نمود و در زمان معاویه از زندان آزاد شد. که بعضی او را جد مادری سید می دانند و بعضی به شعر او استناد می نمایند (...... در زمان نسب شناسی و تعین نسبت، من مردی حمیری ام ..... اما در واقع ولایتی که با آن به رستگاری روز قیامت امید دارم، در واقع تعلق نسبت من به ابی الحسن هادی علیه السلام است)، ابوعمرو کشی آورده است که حضرت ابی عبدالله علیه السلام به سید فرمود: (مادرت تو را سید نامید و به این سیادت موفق شدی ....، زیرا تو سید الشعرایی) که او این واقعه را به نظم آورده می گوید (در شگفت هستم از فقیه عالم دانشمند که به من فرمود خاندانت ترا سید نامیده اند و راست گفته اند چون تو به مقام سید الشعرایی توفیق یافته ای و البته آنگاه که به مدح آل محمد ویژگی می یابی هرگز با دیگر شاعران برابر نخواهی بود، ..... مدح تو از اهل بیت بدون چشم داشت به عطا و بخشش دنیایی است ..... و البته همه دنیا با