حیات جاویدان صفحه 573

حدیث سازی عامل تقرب به خدا:

اینها را که بر شمردیم در واقع قطره ای از دریا و مشتی نمونه از خروار بود و شاید خواننده محترم این موضوع را بزرگ و زیاد (گزافه) بداند و غافل از اینکه جعل حدیث و دادن نسبت دروغ به رسول خدا و ثقات از صحابه و تابعان نزد بسیاری از علماء اهل سنت عیب محسوب نگردیده و اساساً منافاتی با زهد و پرهیزگاری جاعل آن احادیث ندارد، بلکه آنچه که آنان عمل نموده اند را در واقع نمادی از خوبی و شعار صالحان و عامل تقرب آنان به سوی خدا می دانند و لذا یحیی بن سعید قطان گفته است (صالحان را در هیچ موضوعی مانند دروغگویی آنها در جعل حدیث کوشا و پرتلاش ندیدم) و نیز گفته است (اهل خیر یعنی زهاد و عباد و صالحین را در چیزی مانند دروغگویی آنان در جعل حدیث در تلاش ندیدم) و نیز باز از او نقل شده که (دروغ پردازی را در هیچکس بیشتر از کسانی ندیدم که منسوب به خیر و زهد هستند) و قرطبی در التذکار خود گفته است (توجهی به آن احادیث دروغ و اخبار جعلی که جاعلان حدیث در باره فضیلت قرائت سوره های قرآن و انجام دیگر اعمال ساخته اند نباید نمود، زیرا این (جاعلان احادیث و اخبار دروغ) چنین عملی را به عنوان قصد قربت (قربه الی الله) و اخذ پاداش اخروی (از خداوند) انجام داده اند تا مردم را به واسطه این روایات جعلی، به انجام اعمال نیک تشویق نمایند، همانطور که از ابی عصمه نوح بن ابی مریم مزوری و محمد بن عکاشه کرمانی و احمد بن عبداله جویباری و ..... دیگران روایت شده است، از جمله به ابی عصمه گفته شد تو از کجا از عکرمه و از ابن عباس در فضیلت تمامی سوره های قرآن مطالب نقل کرده ای، او در جواب گفت من دیدم مردم از قرآن دوری و اعراض کرده و سرگرم به فقه ابی حنیفه و مغازی محمد بن اسحاق شده اند از این رو این روایات را به نیت عمل خداپسندانه ساخته و جعل نموده ام! باز قرطبی در همین کتاب ادامه می دهد که حاکم و دیگر شیوخ محدثین آورده اند، به مردی از زهاد که اقدام به جعل حدیث در فضیلت قرآن و سوره های آن نموده بود گفته شد، چرا چنین کردی او در جواب گفت دیدم مردم از قرآن کناره گرفتند، خواستم آنان را به بدینوسیله ترغیب نمایم آنگاه به او گفته شد پس با این گفته رسول خدا که فرمود «کسیکه از روی عمد بر من دروغ بگوید جایگاهش در آتش دوزخ خواهد بود» چه کردی در جواب گفت من به ضرر او دروغ نگفتم بلکه به نفع او دروغ گفته و حدیث ساختم، و لذا در موضوع