حیات جاویدان صفحه 702

به عنوان تعزیر و تأدیب و .....، .....، من نمی گویم که حکم در این مسئله دایر به دو امر است .....، اجرای حد و سنگسار و یا دفع حد و آزاد نمودن زن در .....، ولی این قول بیهقی که می گوید (نظر عمر) در شلاق و تبعید، تعزیز و تادیب است، این رأی را اصلاح نمی کنند بلکه مزید بر اشکال بر آن است زیرا در روایات بسیار از رسول خدا ثابت شده است که هیچکس را بیش از ده ضربه شلاق نمی زنند مگر در حدی از حدود خدا و ..... که صورت های متخلف آن از حضرت وارد شده است یا بهمین مضمون، پس آیا بر خلیفه تمامی این احادیث مخفی مانده و یا تعمد در بی توجهی و صرف نظر کردن از آن و قرار دادن این احادیث در پشت گوش خود دارد. (کلب گوید یکی از بدیهی ترین اصول حقوقی که بر مبانی عقلی و مطالعاتی استوار شده است موضوع عدم رفع مسئولیت به دلیل جهل به قانون است به عبارتی براساس مبانی حقوقی و اجتماعی پذیرفته شده در جهان، جهل به قانون رافع مسئولیت نیست و به عبارتی دیگر پذیرفتن آنچه که خلیفه آن را به عنوان مبناء فقهی خود می داند صرف نظر از مغایرت آن با آنچه گفته شده، موجب از هم پاشیده شده نظم و انضباط در جامعه خواهد بود .....)،

نهی خلیفه از آنچه رسول خدا به آن امر فرموده بود:

ابوهریره نقل نماید که ما در اطراف رسول خدا نشسته بودیم و ابوبکر و عمر هم با چند نفر دیگر با ما بودند، رسول خدا (مضمون) از میان ما برخاست ..... و به باغی از انصار وارد شد و من به دنبال ایشان به باغ که درب آن بسته بود از طریق راه آبی که به باغ داخل می شد وارد شدم ..... پس فرمود اینجا چه میکنی گفتم نگران شدیم پس فرمود این دو نعلین مرا با خود ببر و هر کس را که در پشت این دیوار دیدی که یقیناً به قلبش شهادت به لا آله الا الله می دهد او را بشارت بده به بهشت بده پس من بیرون رفتم و به اول کسی که برخورد کردم عمر بود به من گفت این دو نعلین چیست گفتم این نعلین رسول خداست مرا با این نعلین فرستاد و فرمود هر کس را که ملاقات کردی که شهادت به وحدانیت و یگانگی خدا از روی یقین می دهد او را به بهشت بشارت بده پس عمر زد به سینه من و من از پشت روی زمین افتادم و گفت برگرد پیش رسول خدا و من گریه کنان برگشتم نزد رسول خدا و پیامبر فرمود چه اتفاق افتاده است گفتم عمر مرا دید و من او را خبر دادم به آنچه شما فرمودی و عمر چنان به سینه من کوبید که از پشت روی زمین افتادم و گفت برگرد