حیات جاویدان صفحه 727

فاطمه و دو فرزند مظلوم او حسن و حسین ما را از شفاعت او بهره مند و در دنیا و آخرت رستگار فرماید آمین، آمین، آمین یا رب العالمین)

شلاق زدن به روزه داری که بر کنار شراب نشسته بود:

احمد امام حنبلی ها نقل نموده است ..... (که گروهی را نزد عمر بن خطاب آوردند که آنها را در زمان میگساری دستگیر نمودند و در میان آنان مردی بود که روزه داشت و عمر همه آنها را شلاق زد و شخص روزه دار را هم شلاق زد، به او گفتند که او روزه دار است، گفت چرا با آنها نشست،)، چگونه اینگونه احکام مجوز شرعی دارد .....، آیا خلیفه علت حضور صائم در میان آنها را می دانست، شاید او به ضرورت و یا اجبار در بین آنها نشسته بوده است و یا قصد نهی از منکر داشته و خواسته تا با نرمی در اول کار، آنان را ارشاد نماید و .....، بدیهی است هرگاه یکی از این احتمالات داده شود حد برحسب قاعده قضایی و قول رسول خدا که فرمودند (ان الحدود تدرا بالشبهات) یعنی حدود به شبهات ساقط می شود، حد از او ساقط می شد و بر فرض اینکه احتمال هیچیک از اینها هم نباشد حداکثر مجازات آن مرد حد تأدیب و تعزیز است که از ده ضربه تجاوز نمی نماید، پس چگونه می توان یکسان قرار داد مجازات آن صائم و روزه دار که شراب نخورده و روزه داشته را با آن کسانی که میگساری کردند. (کلب گوید و چگونه توجیه می شود اینگونه حکم ها که از خلیفه صادر می شود که به نظر می آید او احتیاطاً به حدس و گمان وقوع هر جرم و به کوچکترین احتمال مجازات می کند و مغایرت عمل او با آنچه مذکور شد در رابطه با داستان زنای مغیره و ام جمیل و رد شهادت تمامی شهود به بهانه شبهه در اظهارات چهارمین شاهد و علیرغم توضیح کامل او و تصریح تمامی موارد از سوی شاهدان دیگر، که در نهایت او به بهانه اینکه میل را در سرمه دان ام جمیل ندیده شهادت او را قبول نکرد و همه کسانی را که بر وقوع آن شهادت دادند حد زد تا مغیره را رها کند .....، پس این همه افراط و تفریط موید چیست جز آنکه او به دوستان خود که او را در رسیدن به حکومت کمک کردند مرحمت و به غیر آنان غضب خود را هدیه داده است .....)، ...