حیات جاویدان صفحه 893

می نماید و سپس ترا به همان عمل ناروا به سوی آتش جاوید می برد، عقل تو و هیچ عاقل آن را نمی پذیرد ولی آنها آن را از روی ظلم به خداوند نسبت می دهند انا لله و انا الیه راجعون)

خلیفه پیامبر قربانی نمی کند از ترس اینکه کار وی را واجب بشمارند:

و ما این موضوع و گفتار مشروح آن را قبلاً آوردیم که چگونه ابوبکر و عمر قربانی نمی کردند از ترس اینکه مبادا دیگران از آنها پیروی کرده و تصور کنند این کار واجب است و پاسخ آن را نیز دادیم،

مرتدان سلیمی:

( مضمون) هشام بن عروه از پدر خود آورده است که در میان سلیمیان مرتدانی بودند که ابوبکر، خالدبن ولید (ملعون) را به سوی آنان فرستاد، او مردانی از آنان را در آغل چهارپایان جمع نموده و آتش زد خبر به عمر رسید به سراغ ابوبکر آمده و اعتراض کرد و گفت اجازه می دهی شخصی (خالد) مردم را آنطور که خداوند عذاب می کند شکنجه کند، ولی او توجهی به اعتراض عمر نکرد...، البته انتقاد عمر از عمل ناروا خالد در خصوص آتش زدن و خلاف بودن این کار بواسطه نهی رسول خدا از آدم سوزی به ابابکر کاملاً بجا بوده است زیرا که رسول خدا فرمود (جز خداوند کسی مجاز به کیفر با آتش نیست) و یا (به راستی که جز خداوند کسی نمی تواند برای کیفر دادن آتش را بکار گیرد) و یا فرمود (کیفر دادن به آتش تنها سزاوار خداوند است) و نیز فرمود هرکس مرتد شود محکوم به مرگ است و نیز فرمود هرکس بگوید (لااله الا الله و محمد رسول الله) خون او محترم است و نمی توان خون او را ریخت مگر در سه مورد، اول علیرغم داشتن همسر زنا کند که سنگسار می شود، دوم مردی که مرتد شده با خدا و رسول او جنگ کند که یا کشته شده و یا بر دار می رود و یا تبعید می شود، و سوم کسی را بکشد و در قصاص او کشته شود) سنن ابی داوود، .....، آنچه مسلم است آنچه که امیرالمومنین با عبدالله بن سبا و یاران او کرد که درباره او غلو نموده و او را خدا می دانستند، آدمسوزی نبود بلکه گودالهایی بر آنها کنده و هرکدام را به دیگری راه داد و آنها را پر از دود کرد (کلب تا مگر با فرصت موجود توبه نمایند ولی چون آنها توبه نکردند) در اثر دود مردند، پس عمل ابوبکر در واقع مخالف با سنت رسول خدا بود (کلب گوید رسول خدا امت خود را حر و آزاده پرورش داد تا جایی که در اواخر زندگی، پیکر مطهر خود را برای قصاص غیر عمدی برای اصابت تازیانه اش به آن شخص آماده