حیات جاویدان صفحه 936

وضعیت اخلاق خلیفه:

از اخلاقیات خلیفه چیزی بدست ما نرسید که براساس آن بتوانیم او را بالا ببریم مگر آن قولی که در صحیح بخاری از طریق ابن ملیکه و از ابن زبیر آمده (مضمون) (که گروهی از تمیمیان به رسول خدا وارد شده ابوبکر گفت قعقاع را فرماندهی بده و عمر گفت اقرع بن حابس، ابوبکر به عمر گفت که تو جز سر ناسازگاری با من قصدی نداری و عمر جواب داد ..... تا آنکه بگو و مگو بالا گرفت و صدایشان به فریاد بلند شد و... پس خداوند این آیه را فرستاد که (ای مؤمنان صدای خود را از صدای پیامبر بلندتر نکنید...) و بخاری از قول ابن ملیکه می گوید که نزدیک بود آن دو نیکوکار هلاک شوند .....، پس از این دو مرد تعجب نمی کنی که درطول آن همه مدت در معاشرت با رسول خدا آداب اولیه معاشرت را یاد نگرفتند و... ندانستند که چگونه بایستی در حضور رسول خدا عمل نمایند و چندان با هم بگومگو کردند تا جار و جنجال بالا گرفت تا جایی که موجب شد ..... اعمالشان در معرض حبط شدن و نابودی قرار گیرد، ..... و بر اساس گزارش ابن عساکر از مقدام این دو نفر ابوبکر و عقیل بن ابی طالب بودند که به دشنام گویی یکدیگر مبادرت کردند و تصریح نموده می گوید ابوبکر سباب (فحاش و زیاد فحش دهنده) بود ولی ابن حجر از روی تعصب برای رفع و رجوع آن نوشته که واژه یا سباب بوده یا نساب (یعنی نسب شناس) بوده ولی سیوطی بعد از او حتی سباب را حذف کرده و نساب را آورده و... و این هر دو عالم و محقق می دانند که لفظ نساب در این مجادله و فحاشی به یکدیگر تعبیری نابجا و بی معنا است مگر آنکه بگویی که آنان خواسته اند در این فحاشی به طرف بی آبرو کردن ناموس و شرف و آبروی خانوادگی و نسب پدر و مادر و اطرافیان ..... و کشیدن بنچاق یکدیگر بروند که این هم عذر بدتر از گناه است .....، ..... و چنانچه از گزارش آورده شده در خصایص الکبری این دشنام گویی بین ابوبکر و عقیل در حضور رسول خدا صورت پذیرفت آنهم در آخرین روزهای عمر شریف آن حضرت صلی الله علیه آله و سلم .....، (کلب گوید چگونه دیگران گفتند آن دود از دل او بیرون می آمد آیا این احتمال نبود که این دود مربوط به زبان او بوده باشد به جهت سباب بودن او و این واقعه به دلیل تادیب او صورت می گرفت آنهم هر شب ولی تأثیر بر او نداشت).