غدیر، اکمال دین صفحه 63

انسان به طور فطری و ذاتی، کمال طلب است، ولی باید مصداق کمال را بداند؛ چیزی که عقل به تنهایی از معرفی آن ناتوان است. همچنین باید بداند نزدیک ترین راه رسیدن به کمال کدام است. در اینجاست که ضرورت وجود معصوم احساس می شود تا هم مصداق کمال را مشخص سازد و هم نزدیک ترین راه رسیدن به هدف را نشان دهد. ناگفته نماند که هدایت الهی، یا تشریعی است یا تکوینی (باطنی). هدایت تشریعی، همان راهنمایی و بیان شریعت است و هدایت تکوینی، همان رساندن به مقصد با یاری انسان های پاک و معصوم. گاهی پیامبر این دو وظیفه را با هم انجام می دهد و گاهی امام معصوم، رسالت هدایت باطنی و تکوینی را بر عهده می گیرد.

ب) عصمت در قرآن

ب) عصمت در قرآن

وقتی حضرت ابراهیم(ع) از خداوند درخواست کرد امامت را در ذریه او قرار دهد، خداوند متعال در پاسخ فرمود: «لا یَنالُ عَهْدِی الظّالِمینَ؛ عهد من (که همان امامت است) به ستم کاران نخواهد رسید». (بقره: 124)

ستم در لغت به معنای قرار دادن چیزی در غیر جایگاهش است و بندگان چهار دسته اند:

اول _ کسانی که در طول عمر خود ستم کارند؛

دوم _ کسانی که در طول عمر خود از گناه پاکند؛

سوم _ کسانی که در ابتدا ستم کارند، ولی در پایان عمر توبه می کنند؛

چهارم _ کسانی که در ابتدای عمر خود پاک و از گناه منزهند، ولی در آخر عمر ستم کار می شوند.

بی شک، حضرت ابراهیم بر اساس این تقسیم بندی، برای دسته اول و چهارم از ذریه خود، عهد و مقام امامت را درخواست نکرده است و دسته