پیش گفتار
سخن از رویداد غدیر و اثبات درستی آن، بازخوانی یک داستان گذشتۀ تاریخی نیست؛ بلکه ارتباط مستقیم با عقیدۀ دینی و نظر سیاسی ما دارد و طرح آن برای آشنایی بیشتر با سرگذشت اسلام و سنّت نبوی و تشیّع علوی است. آری؛ برای آگاهی از تعلیمات قرآن دربارۀ حکومت و ادارۀ اجتماع و آنچه فلسفۀ سیاسی اسلام می خوانیم، چاره ای جز حضور در «صحنۀ غدیر» نداریم:
رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در هجده ذی قعدۀ سال دهم هجری، بعد از گزاردن مراسم حج و در بازگشت به مدینه، به امر پروردگار،(1) در دشت تفتیدۀ جُحفه، در کنار آبگیر خُم و با حضور انبوهی از حج گزاران، مجلسی بی نظیر تشکیل دادند. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در این گردهمایی عظیم، ضمن چند ساعت سخنرانی و ارشاد و وصیت، امام و رهبر و فرمانروا و زمامدار مسلمین را برای آخرین بار به صورت عمومی و رسمی معرفی و تکلیف امت اسلام را تا پایان جهان معین کردند؛ شرایط حاکم و حکومت اسلامی را نام برد و ایمان و نفاق و حق و باطل، همه را آشکارا و با تأکید بیان کرد.
عیدشمردن روز غدیر و یادآوری حادثه ای که در بردارد و بازگوکردن خطبۀ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در این روز عزیز که محدثان و مورخان و مفسّران، ذیل آیات مربوط به آن، از اهلِ سنت نیز نقل کرده اند؛ نه تنها نباید برادران سنّی ما را دلگیر کند، بلکه بر پایۀ حقیقت طلبی و شناخت وقایع مسلّم تاریخی، باید موردِاستقبال آن ها نیز قرار گیرد و در این مطلب بیندیشند که چرا علمای بزرگ و مصلحان خیراندیش از هزار سال قبل، بر
1- . مائده، 67 .