غدیرخم با چند تک درخت بیابانی و آب درون برکه، منزلگاه مناسبی برای کاروانیان و رهگذران فرسودۀ میان مکه و مدینه است. به علاوه ازنظر جغرافیایی هم موقعیتی خاص دارد؛ ازاین جهت که در بازگشت از مکه، راه اهلِ مدینه و مصریان و عراقیان در آنجا از
یکدیگر جدا می شود؛ بنابراین مکان مناسبی برای سخنرانی عمومی و ابلاغ مطلبی همگانی است. پس علت انتخاب آن محل خاص، موقعیت جغرافیایی اش بوده است.
از دیرزمان که جغرافی دانان و تاریخ نویسان، نامی از «غدیرخم» برده اند، این واقعه را یادآور شده اند که پیامبر معظم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در آنجا خطبه ای بلیغ در فضایل علی علیه السلام و اولویّت و امامتش ایراد کرد که انبوهی از مسلمانان آن را شنیدند. تعداداین جمعیت را تا بیش از صدهزار تَن هم گفته اند.
عید غدیر
در تاریخ کهن سال بشر، روزهای مهم و سرنوشت سازی وجود دارد. مورّخان به دلیل اهمیت فراوان و آثار مفید این ایام، با یادآوری مجدّدِ هرساله، آن روزها را در خاطر مردم ضبط می کنند و بدین گونه شناسنامۀ فرهنگی و کارنامۀ افتخارات کشورها نگاشته می شود.
این روزهای افتخارآفرین، در تقویم و تاریخ های ملت ها، «عید» نامیده می شود؛ یعنی روزی که پیروزی ملّی یا شادمانی عمومی در آن «عَود» می کند و خاطرات خوش گذشتگان و موفقیت های قومی یا دینی و اعتقادی، تجدید می شود.