به این منابع توجه و دقت بیشتری کنند.(1)
چهارم، چرا از عبارت اللهم وال من والاه... که دعای پس از خطبه است و دعا همواره موضوعی مستقل از خطبه است، به منزلۀ قرینه ای برای محبت استفاده می کنند؛ اما از عبارت ألستُ اوْلی بکُم من أنفسکم که قطعاً جز خطبه است و حتماً به معنای تصرف و ولایت و سرپرستی است، همچون قرینه ای برای ولایت استفاده نمی کنند؟
پنجم، در برخی کتب اهل سنت، در ادامۀ روایتی که ذکر کردیم، کلمۀ «بعدی» آمده است: قال من کنت مولاه فان علیا بعدی مولاه...؛(2) هرکس من مولای اویم، پس از من علی مولای اوست. اگر مقصود از ولایت، دوستی و محبت باشد، معنا نمی دهد که علی بعد از پیامبر دوست مردم باشد؛ مردمی که در عصر پیامبر نیز دوستی علی باگوشت و پوست و خون
1- . الریاض النضره، ج1، ص205. از محب الدین طبری شافعی به منزلۀ یکی از این افراد یاد می کنند.
2- . البدایه و النهایه، ج7، ص347.