فرهنگ غدیر صفحه 132

ابلاغ انجام گرفت،آیۀ«اکمال دین»فرود آمد و حجّت تمام شد و صراط،روشن گشت.

راویان شیعه و اهل سنت،همه در کتابها نوشتند و در نقلها آوردند.شاهدان،بارها برای اثبات حق،به«خطبۀ غدیر»استناد کردند.مؤلفان برای اینکه این حق روشن و مسلّم انکار نشود،صدها سند برای غدیر و خطبۀ رسول و بیعت مردم آوردند و ثبت کردند،تا اگر «انصاف»در میان باشد و هدف،شناختن حقیقت باشد،نه انکار لجوجانۀ خورشید و نه کتمان حسودانۀ فضایل و نه ستیز عنودانه با«ولیّ خدا»و«وصیّ رسول»،به این آینه بنگرند،آینۀ غدیر،که همۀ حقیقت در آن متجلّی است.

از این جهت،بر این باوریم که«خطبۀ غدیریّۀ»حضرت محمّد صلّی اللّه علیه و آله نیز،همچون خود غدیر خم مظلوم است و مورد بی مهری قرار گرفته است و جز چند جملۀ مشهور آن،چندان مطرح نیست،در حالی که سزا و بجاست که این منشور جاویدان،هرچه دقیقتر و گسترده تر و پرشورتر،مورد توجّه و مطالعه و شرح و تفسیر قرار گیرد.کمترین کار در این مسیر است، تا چشمهای بصیر،از درخشش حکمتها و پندها و تذکرهای پرارج این گنجینۀ معرفت، لذت ببرد و به تماشای«حقیقت ناب»بنشیند.

بر این باوریم که در ادای تکلیف نسبت به غدیر،قصور کرده ایم.می بایست«غدیر»را، بیش از این چونان مشعلی فراراه اندیشه های بشری قرار دهیم و دین پژوهان و حقیقت جویان را با فرهنگ ژرف نهفته در غدیر و خطبۀ رسول خدا،و جامعه بشری را با دو چشمۀ فیاض و جوشان معرفت،یعنی«قرآن و عترت»آشنا سازیم،دو چشمه ای که یادگار پیامبر و میراث ماندگار آن رسول خاتم تا دامنۀ قیامت است و خود او پیروان و متمسّکان به این هردو را که نام«ثقلین»بر آنها نهاده است،ارج نهاده و سلامتشان را از«ضلالت» تضمین کرده است.

آری...آری،حرف و پیغام«غدیر»این است:

آب،از سرچشمه باید خورد،میوه را از شاخه باید چید،چهره را بی پرده باید دید. (1)

-فرهنگ غدیر،تشیّع،شیعه شناسی.