فرهنگ غدیر صفحه 17

به اجماع مفسران شیعه و روایات اهل بیت و مورخان شیعی،این آیه دربارۀ امامت علی علیه السّلام نازل شده و از دلائل عمدۀ اثبات امامت آن حضرت است.هرچند اهل سنّت کوشیده اند در تأویل معنای آیه با تردید و تشکیک در مکان و زمان نزول آیه،آن را از حجّیت و سندیّت بیندازند،امّا دلائل و نقل ها به حدّ تواتر است و آن قدر زیاد است که هر تردیدی را از بین می برد.علامۀ امینی با نقل این واقعه و نزول آیه و خطبۀ پیامبر در غدیر و حوادث مربوط به آن از 110 نفر از صحابه و 84 نفر از تابعین و 356 نفر از روات اهل سنت در طول چهارده قرن و یادکرد از مؤلفانی که دربارۀ حدیث غدیر،تألیف مستقلّی داشته اند،جای هیچ تردیدی را باقی نمی گذارد. (1)

پیامبر خدا با آنکه در طول 23 سال،بارها موضوع ولایت و وصایت علی علیه السّلام را مطرح کرده بود،امّا از واکنش منفی و مخالفت های سران قریش نسبت به اعلان عمومی آن بیمناک بود.آنچه در آیه تضمینی بر نگهداری پیامبر از آن خطرها و بیم ها دارد وَ اللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ اشاره به همین نکته است.

رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله در اجرای این فرمان الهی،در غدیر خم در حضور جمعیتی بیش از صدهزار از مسلمانان که از حجّه الوداع برمی گشتند،ضمن خطبه ای بلند،آن حضرت را به امامت مسلمین منصوب کرد و از مردم خواست به خیمۀ علی علیه السّلام بروند و به او به عنوان امیر المؤمنین،سلام و تحیّت بگویند.هرچند این روشن ترین واقعه و قطعی ترین سند را برای خلافت علی علیه السّلام نادیده گرفتند و پس از وفات پیامبر،در سقیفه گرد آمدند و در یک انتخاب ناقص،دیگری را به خلافت برگزیدند.

نزول آیۀ اَلْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ.. .(مائده3/)پس از پایان مراسم غدیر،بر اهمیت نقش امامت در فرهنگ دینی و تداوم خطّ رسالت گواه است.

-غدیر خم،حجه الوداع،حدیث غدیر،آیۀ اکمال دین،خطبۀ غدیریّه،امامت،تشیّع.