فرهنگ غدیر صفحه 177

مرحوم سیّد شرف الدین پس از نقل آن وقایع و سخن پیامبر می نویسد:«آنان ابتدا از رفتن به اردوگاه،تعلّل ورزیدند و از خود سنگینی نشان دادند،بعد هم از سپاه عقب ماندند و خود را در مدینه نگه داشتند،تا پایه های سیاست و حکومت خویش را تحکیم کنند و این کار را بر تعهّد نسبت به فرمان صریح پیامبر خدا ترجیح دادند و این یکی دیگر از موارد «اجتهاد در برابر نصّ»بود.پیامبر می خواست عاصمۀ اسلام از وجود آنان خالی باشد و خلافت امیر المؤمنین با آرامش و بدون مخالفت استقرار یابد و وقتی برگردند،ببینند که کار خلافت به نام علی علیه السّلام پایان گرفته تا زمینه ای برای نزاع باقی نماند،ولی آنان متوجّه نیّت و تدبیر پیامبر شدند،هم به فرماندهی اسامه که جوانی 17 ساله بود اعتراض کردند و هم در رفتن و پیوستن به او درنگ کردند،تا آنکه رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله درگذشت،آنگاه ماجرای سقیفه را پیش آوردند.» (1)

-اجتهاد در مقابل نصّ،سقیفه،اسامه بن زید،روزشمار فتنۀ سقیفه.