فرهنگ غدیر صفحه 269

جایگاه خود دور ساخته و وصایای رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله را نادیده گرفتند،می توان«فتنۀ سقیفه» نام نهاد.سیر آن دو هفته به صورت زیر بود: (1)

1-روز یک شنبه(27 صفر 11 هجری)عایشه و حفصه در حالی که پیامبر بیهوش بود، به آن حضرت دوایی خوراندند که به بدتر شدن حال پیامبر انجامید و روز دوشنبه وفات نمود(بخاری 143/5 و 17/7).
2-تعدادی از افراد،از جمله ابو بکر و عمر از پیوستن به سپاه اسامه سرپیچی کردند و بعضی از آنان هم که رفته بودند،روز یک شنبه به مدینه برگشتند.
3-بعدازظهر دوشنبه تا صبح سه شنبه،علی علیه السّلام مشغول تجهیز و غسل و کفن پیامبر بود.مسلمانان اجازه یافتند از ظهر تا عصر سه شنبه،تک تک بر پیامبر نماز بخوانند،و عصر همان روز بر علی علیه السّلام فشار آوردند که بیعت کند،وگرنه به خانه اش هجوم می آورند.
4-یکی دو ساعت پس از رحلت رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله،قریش و کسانی از اوس و خزرج در سقیفه جمع شدند و گفتگوها برای انتخاب خلیفه آغاز شد.در نهایت،حاضران با ابو بکر بیعت کردند.
5-سعد بن عباده،با حالت بیماری که داشت،نسبت به انتخابات سقیفه اعتراض کرد، امّا مورد هجوم و دشنام قرار گرفت و هوادارانش او را به خانه بردند.سقیفه پایگاه سلطه و برنامه ریزی برای سرکوب مخالفان شد.
6-ابو بکر،عمر و دیگر افراد قریش و باند سقیفه،جنازۀ پیامبر را برای دودمانش واگذاشتند و درپی تحکیم پایه های قدرت خود بودند.
7-روز دوّم،همراهان ابو بکر و عمر،با سلاح و سروصدا ابو بکر را به مسجد پیامبر آوردند و با نیروی اسلحه و تهدید،از افراد خواستند بیعت کنند.ابو بکر بر منبر نشست، عدّه ای بیعت کردند،ابو بکر نماز مغرب را با آنان خواند،و بی آنکه خانۀ پیامبر را دیدار کنند و بر جنازه اش نماز بخوانند،ابو بکر به سقیفه برگشت.
1- 1) .برگرفته و تلخیص از«جواهر التاریخ»علی الکورانی(دار الهدی)،ج 1 ص 167 تا 175.