فرهنگ غدیر صفحه 295

جمع شدند و معاهده ای بین خود نوشتند و بر این امر توافق کردند که«لئن مضی محمّد صلّی اللّه علیه و آله لا تکون الخلافه فی بنی هاشم و لا النّبوّه أبدا».این آیه،و آیۀ دیگری که می فرماید:«آیا پنداشتند که ما اسرار و رمزگویی و نجوای آنان را نمی شنویم؟» 1دربارۀ آنان و توطئه آن روزشان نازل شد.امام صادق علیه السّلام می فرماید به حضرت رسول این خبر رسید که گروهی از قریش می گویند:محمّد،حکومت را در خاندان خود محکم ساخته است.اگر بمیرد، خاندانش را از قدرت کنار می زنیم و در غیر آنان قرار می دهیم. 2امام صادق علیه السّلام فرمود:هیچ روزی جز روز کشته شدن امام حسین علیه السّلام،شبیه آن روز توطئه نبود.خدای متعال هم پیشتر پیامبر عزیزش را از این واقعه آگاه ساخته بود که آن روز که آن معاهده نامه نوشته شد،حسین علیه السّلام به شهادت رسید و حکومت از بنی هاشم بیرون رفت:«إذا کتب الکتاب قتل الحسین علیه السّلام و خرج الملک من بنی هاشم». 3

و این،ماجرایی است شگفت!همان حقیقتی است که در شعر باقلانی آمده بود و ریشۀ حوادث عاشورا را در روز سقیفه نشان می دهد.شهید پاک نژاد می نویسد:«سقیفه را در قلب غدیر خم فرو برید،تا همچنان که گریز و پرهیزهای معشوق در دل عاشق محو می شود و هرچه فاقد اتصال است فرومی ریزد،همه و همه در روحانیت غدیر فرو رود و بریزد و تطهیر شود و اگر سقیفه را در خلسه هایی از اشتباهات،از غدیر بزرگتر و مهمتر تصور کردید،غدیر را چون نشتر در قلب سقیفه فروکنید تا از این غدّۀ ملتهب هرچه ردّ پای جاه طلبیها و کهنه پردازیهاست بیرون ریزد.» 4

مرحوم کاشف الغطاء دربارۀ پیامد سقیفه و ریشه ظلم و قتل کربلا در حادثۀ سقیفه می گوید:

تاللّه ما کربلا،لولا سقیفتهم و مثل هذا الفرع ذاک الأصل أنتجه 5

به خدا اگر سقیفه نبود،کربلا هم نبود،این شاخه،نتیجه همان ریشه است.