فرهنگ غدیر صفحه 307

دینک و نظهر الإصلاح فی بلادک،فیأمن المظلومون من عبادک و تقام المعطّله من حدودک» (1)،خدایا!تو خوب می دانی که آنچه از سوی ما بود و از ما سرزد،برای رقابت و کشمکش در قدرت و ریاست یا برای دستیابی به اموال ناچیز دنیا نبود،بلکه برای این بود که اصول روشن دین تو را برگردانیم و در سرزمین تو اصلاح پدید آوریم،تا در نتیجۀ آن، بندگان ستمدیده ات امنیت یابند و حدود تعطیل شدۀ تو اجرا گردد.

سیاست علوی را در قالب سیاست اداری می توان در این محورها شناساند:صدق در سیاست تعهّد نسبت به حق،پایبندی به قانون،سازش ناپذیری،سازماندهی و نظم کارها، انتخاب کارگزاران شایسته،به کار نگرفتن افراد خائن و ناصالح و ناتوان،تأمین کارگزاران، گزینش مراقبین بر عملکرد مسؤولان،تشویق و تنبیه،برخورد قاطع با کارگزاران متخلّف، برکنار کردن مسؤولان خیانتکار،مجازات کارگزاران خائن،نهی مسؤولان از دریافت هدیه، آمیختن شدّت و نرمش. (2)

اینها گوشه ای از چهارچوب سیاست علوی بود و بیش از این در اینجا نمی گنجد. (3)

-حکومت علوی،عدل علی علیه السّلام،عدالت،عهدنامۀ مالک اشتر،فلسفۀ سیاسی اسلام.

سیّد رضی

از علمای بزرگ و نامور شیعه،گردآورندۀ«نهج البلاغه»(359-406 ق)که علاوه بر احاطه به علوم مختلف اسلامی،در شعر و ادب چهره ای درخشان بود و دیوان شعر او معروف است.با همان قریحۀ ادب و ذوق سلیم بود که بخشهایی از سخنان حضرت علی علیه السّلام را که شیواتر و بلاغتش بیشتر بود برگزید و نام آن گزیده را نهج البلاغه گذاشت.

وی و برادرش سیّد مرتضی در محضر شیخ مفید علم آموختند و هردو از مفاخر شیعه گشتند و خدمات علمی شایانی به فرهنگ شیعی داشتند و با عهده داری منصب«نقابت»، به امور اجتماعی شیعیان نیز رسیدگی می کردند.در 47 سالگی درگذشت.قبر او در کاظمین

1- 1) .همان،خطبه 131.
2- 2) .موسوعه الامام علی بن ابی طالب،ج 4 ص 127 تا 157.
3- 3) .به مدخل«حکومت علوی»در همین کتاب مراجعه کنید،نیز کتاب«حکومت علوی»4 جلد،پژوهش دبیرخانۀ خبرگان رهبری،فصلنامۀ«مشکوه»،شمارۀ 68-69(ویژه نامه امام علی)ص 34.