فرهنگ غدیر صفحه 310

ش

شاعران فارسی شیعی

شعر شیعی در ادبیات فارسی به صورتهای گوناگون جلوه کرده است.برخی از شاعران، با بهره گیری از سخنان حکیمانه و کلمات قصار حضرت امیر علیه السّلام و به نظم درآوردن مضامین آنها وارد صحنه شده اند،بعضی در اشعار خود به فضایل و مناقب حضرت علی علیه السّلام و اهل بیت پرداخته و در دوره ای که مناقب خوانی و فضایل خوانی رواج داشت،آثار ارزشمندی پدید آورده اند،برخی هم با سرودن مرثیه های جانسوز برای اهل بیت،یا طرح مسائل غدیر و امامت،به ادبیّات فارسی غنا بخشیده اند.در قرنهای نخست،شاعران شیعی پارسی گوی اندک بودند،لیکن از زمان آل بویه به بعد،شاعران بیشتری به سرودن مفاهیم غدیری و مدایح و مراثی اهل بیت روی آوردند و از عصر صفویه به بعد،افزایش چشمگیرتری یافت تا به عصر حاضر رسید.

در اینجا مجال پرداختن به شاعران فارسی شیعی نیست،لیکن به اختصار از شاعران شیعی قرن چهارم و پنجم می توان از رودکی،کسایی مروزی،فردوسی،ناصر خسرو یاد کرد.در قرن ششم کسانی همچون انوری،سنایی غزنوی،قوامی رازی درخشیدند.در قرن هفتم به نامهایی چون رکن الدین دعویدار قمی،سعید هروی،نصرت علوی برمی خوریم.

نام ابن حسام خوسفی،جامی،لطف اللّه نیشابوری،کاتب نیشابوری و نعمت اللّه ولی در