فرهنگ غدیر صفحه 324

«شعر غدیر با نام علی علیه السّلام جان می گیرد،با نام علی علیه السّلام اوج می پذیرد و با نام علی علیه السّلام مکانت و منزلت می یابد.تصویر غدیر بدون توصیف علی علیه السّلام ناممکن است.هرکجا سخن از عظمت این روز به میان می آید،ناگزیر سخن از عظمت علی علیه السّلام به میان می آید.هرگاه شعر می خواهد از جوشش خمّ غدیر بسراید،پیش از آن باید گویشی از کوثر ولایت علوی بنمایاند.شعر غدیر فقط یک واقعه را تصویر نمی کند،که یک«معرفت»را تفسیر می کند.

شعر غدیر به تبیین یک حقیقت می پردازد،حقیقتی که سرحلقۀ هرمعرفت دیگری است.

شعر غدیر تنها پرداختن به یک رویداد نیست که نمود یک نماد بینش است،آن هم یک بینش ارزشی،ارزشی که ریشه در ملکوت دارد.یعنی کسی که از غدیر می گوید،نه تنها از محمّد صلّی اللّه علیه و آله و علی علیه السّلام می گوید که از خدا می گوید.یعنی شعر او زبان گویای حقیقت میشود در مجرای زمان.شعر غدیر اگر طراوتی دارد،از آن جهت است که در سبزه زار معرفت روییده است.شعر غدیر اگر تازگی دارد،از آن جهت است که صاحب غدیر کهنگی ندارد و چونان آفتاب عالمتابی است که جهانیان از او هستی می گیرند،شعر غدیر اگر جوششی دارد،از آن جهت است که غدیر چشمۀ جوشانی است که هرگز نمی خشکد و شعر غدیر اگر جاویدان است،از آن جهت است که بیان کنندۀ یک بنیاد عظیم فکری است که«ارادۀ الهی»بر فراز آن متجلّی است.بنابراین،شاعر غدیر هم مروّج آن تفکّر شیعی است که با جدّ و جهدش می کاود تا بذر این تفکّر را در دل هراندیشه وری بکارد و جوانه های اندیشه را از آبشخور این جویبار همیشه جاری سیراب سازد.پس شعر غدیر ترسیم و تجلّی یک فرهنگ و آیین است،فرهنگی پویا و آیینی نوین:فرهنگ دین الهی و آیین راستین محمّدی.» (1)-شاعران غدیر،شعر شیعی،مدایح علوی.

شفاعت

شفاعت به معنای واسطه شدن برای انجام کاری است.طبق اعتقادات اسلامی، خداوند برای پیامبران،اوصیا،امامان و اولیای الهی،شهدا و مقرّبان درگاهش این«حق»را قرار داده که در پیشگاه الهی وساطت و شفاعت کنند،برای آمرزش گناهان یا برآمدن