فرهنگ غدیر صفحه 334

آمد و با حادثۀ سقیفه،امیر مؤمنان علیه السّلام از حق خود محروم شد و مظلومیت شیعه نیز آغاز گشت.سلطۀ امویان بر مقدّرات امّت اسلامی زمینه ساز احیای جاهلیّت گشت.شهادت امام علی و امام حسن و امام حسین در همان نیم قرن اول پس از پیامبر،عمق این مظلومیّت را می رساند.گرچه رفته رفته فکر شیعی گسترش می یافت،امّا محدودیتهای اعمال شده از سوی امویان و عبّاسیان نیز تشدید می شد.حکومت تاریک هزارماهۀ بنی امیّه،لطمه های جبران ناپذیری به اسلام و مسلمانان و مکتب اهل بیت وارد ساخت.

بررسی«شیعه در تاریخ»و«تاریخ شیعه»در این مختصر نمی گنجد و به کتابهای مبسوطتر باید مراجعه کرد.امّا نگاهی اجمالی به این تاریخ،براساس نوشتۀ علامۀ طباطبایی می تواند مفید باشد.وی پس از پرداختن به برخی نهضتهای شیعی پس از عاشورا و برشمردن فجایع امویان،تاریخ شیعه را از قرن دوّم به بعد چنین بازگو می کند: (1)

شیعه در قرن دوم هجری

در اواخر ثلث اول قرن دوم هجری به دنبال انقلابات و جنگهای خونین که در اثر بیدادگری و بدرفتاریهای بنی امیه در همه جای کشورهای اسلامی ادامه داشت،دعوتی نیز به نام اهل بیت پیغمبر اکرم در ناحیۀ خراسان ایران پیدا شد.متصدی دعوت ابو مسلم مروزی سردار ایرانی بود که به ضرر خلافت اموی قیام کرد و شروع به پیشرفت نمود تا دولت اموی را برانداخت.این نهضت و انقلاب اگرچه از تبلیغات عمیق شیعه سرچشمه می گرفت و کم وبیش عنوان خونخواهی شهدای اهل بیت را داشت و حتی از مردم برای یک مرد پسندیده از اهل بیت(سربسته)بیعت می گرفتند،با این همه به دستور مستقیم یا اشارۀ پیشوایان شیعه نبود.به گواهی اینکه وقتی ابو مسلم بیعت خلافت را به امام ششم شیعۀ امامیه در مدینه عرضه داشت وی جدا رد کرد و فرمود:«تو از مردان من نیستی و زمان نیز زمان من نیست».

بالأخره بنی عباس به نام اهل بیت خلافت را ربودند و در آغاز کار روزی چند به مردم و علویین روی خوش نشان دادند حتی به نام انتقام شهدای علویین،بنی امیه را قتل عام