فرهنگ غدیر صفحه 354

ط

طاغوت

از ریشۀ طغیان است،به معنای تجاوزکار،بت،باطل،سرکش و متمرّد،هرمعبودی جز خدا،هرپیشوای ضلالت و گمراهی،شیطان،کافر. (1)در قرآن هم توصیه شده که برای محاکمه،نزد طاغوت نروید و از طاغوت بپرهیزید،گاهی نیز طاغوت همراه با جبت آمده که معنایشان تقریبا یکی است (یُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَ الطّاغُوتِ) . (2)

در تعابیر دینی واژه های طاغوت،طاغی،طغات،طاغیه،طواغیت،در مورد خلفای جور، سرکردگان فتنه و آشوب بر ضدّ خطّ امامت و والیان دست نشانده و ستمگر به کار رفته است،آنان که در برابر امر خداوند و فرمان قرآن و سفارشهای پیامبر خدا،گردن فرود نیاوردند و رفتاری جبّارانه و فرعونی با بندگان صالح خدا داشتند.ازاین رو هم مستحقّ لعن خدا و رسولند،هم اطاعتشان حرام و مبارزه با آنان لازم است،هم هواداری و همبستگی با آنان،شرکت در جرم و جنایاتشان به شمار می رود.